قُلْ اِنْ كَانَ اٰبَٓاؤُ۬كُمْ وَاَبْنَٓاؤُ۬كُمْ وَاِخْوَانُكُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ وَعَش۪يرَتُكُمْ وَاَمْوَالٌۨ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَٓا اَحَبَّ اِلَيْكُمْ مِنَ اللّٰهِ وَرَسُولِه۪ وَجِهَادٍ ف۪ي سَب۪يلِه۪ فَتَرَبَّصُوا حَتّٰى يَأْتِيَ اللّٰهُ بِاَمْرِه۪ۜ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِق۪ينَ۟ 24

 De ki: “Şayet babalarınız, çocuklarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, elinize geçen mallar, zarara uğramasından korktuğunuz ticaret ve hoşunuza giden evler; size Allah’tan, Resûlü’nden ve O’nun yolunda cihaddan daha sevimli olursa, Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin. Allah, fasıklar topluluğunu hidayet etmez.” (Tevbe, 24)

   Ayet üzerinde birlikte düşünelim: Ayeti kerimede İki gurup varlık, iki liste göze çarpmaktadır. Birincisinde dünyalıklar, ikincisinde ise ahiret ile ilgili değerler yer almaktadır. Babalar, çocuklar, kardeşler… diye başlayan liste mi sizce sevimli, değerli, yoksa Allah (cc), Resulullah (sav) ve cihat mı daha sevimli ve makbuldur? Sorusu sorulmakta ve bununla ilgili bir hüküm verilmektedir.

    Birinci gurubu da kendi içinde, can ve mal olarak ikiye ayırabiliriz. Yakın akrabalar olan babalar, çocuklar, kardeşler, eşler ile  aşiret dediğimiz diğer akrabalar olarak sayılmaktadır. Yakın akraba ve uzak akraba olarakta tasnif etmemiz mümkün. Kısaca bütün akrabalardan söz ediyor yüce Mevla. Bu insanlar, fıtraten birbirlerine kan bağıyla bağlı kimselerdir  ve  birbirlerini sevmeleri çok tabii ve gereklidir. Ancak nasıl bir sevgi ve ne ölçüde bir sevgi?

    Alın teri göz nuru İle elde edilen mal, ticaret ve  evlerimiz de neredeyse can gibi, akraba gibi  kıymetlidir, sevimlidir ve sevilir. Can da, mal da  çok kıymetli oldukları için Rabbimin koruması altına alınmış değerlerdir. Zarurat-ı Hamse dediğimiz  ve Yüce Allah tarafından korunması zorunlu olarak istenen beş değerin içindedirler. Mala da cana da  zarar vermek dinen  haram kılınmış ve yasaklanmıştır.

    Ancak ikinci gurupta sayılan Allah (cc) ve Resulü (sav)  ile Allah yolunda yapılan cihat zikredilirken, sevgi ve kıymet konusunda yol gösterilmiş, insanın dikkat etmesi gereken hassasiyeti ve sonucunu bildirmiştir. Cenab-ı Hak, her iki  değerler gurubuna da  bir kıymet biçmiş, önem sırasını belirlemiş ve mukayese ederek rehberlik etmiştir.

   Rabbülalemin, bu ayeti kerimede dünyayı ahirete tercih etmenin tehlikesini ve korkunç sonucunu  bildirmektedir. Çok sevdiğiniz akrabalarınız, evladu iyaliniz ve mallarınız, sizi yanıltmasın, sizi aldatmasın. Hiçbir şey Allah’tan  daha sevgili, daha sevimli olamaz. Hiçbir şey Resulullah’tan ve cihattan da daha sevimli ve önemli olamaz. Şayet böyle bir hataya düşerde  yanlış tercih yaparsanız, Allah’ın emrini, yani azabını bekleyiniz buyurulmaktadır. Gaflet bir beladır, kişiye hata yaptırır, insanı felakete götürür. Mühim olan gaflete düşmemek, gafil avlanmamak, uyanık kalmak için tedbir almaktır.

 Dünya sevgisinin tehlikesine dikkat çekiyor yüce Mevla. Aşırı dünya sevgisi, aşırı aile sevgisi, gerçek sevgiliyi, esas sevgilileri bastırmasın, onları gölgede bırakmasın ve ebedi hayatı unutturmasın.

    Şimdi başta kendimi ve daha sonra siz değerli kardeşlerimi muhasebe yapmaya davet ediyor, ve kendi kendimizi bu ölçüye göre kontrol etmeye çağırıyorum. Çocuklarımıza, ailemize ve dünyalıklara olan düşkünlüğümüzün ölçüsü İle Allah ve Rasulune ve Cihada olan düşkünlüğümüzü bir  mukayese edelim. Gerçek sevgimizi test edelim, yoldan sapma var mı yok mu bir görelim. Henüz fırsatımız varken, ölüm kapımızı çalmamışken, düzeltmemiz icap eden hususları bir an evvel düzeltip tevbe edelim. Kıyametimiz başımıza kopmamışken, varsa bir sapma, hemen  istikametimizi, gönlümüzün sevgilisini tayin edelim.Tevbe 24 ayarıyla kendimize bir ayar vermemiz gerekir. Henüz ölüm kapımızı çalmadan, gönlümüzde ne kadar sevgi varsa, neyin sevgisi varsa hemen boşaltmamız ve Erhamürrahimin olan yüce Allah’ın sevgisiyle, Habibullah’ın ve Allah yolunda yapılacak cihadın aşk ve muhabbetiyle doldurmamız gerekir. Bu ilahi bir fermandır, teslim olmak  ve tatbik etmek zorundayız.Yüce Allah, sevgide ortak kabul etmiyor. Eskilerimiz, “ gönül dergahi ilahidir.” demişlerdir. Şerik kabul etmez. Bu muhabetullah konusunda, “Fenafillah” olan zatları biliriz. Allahtan başka kalbini kimseye kaptırmamış gönül sultanlarını  biliriz. Davasının  delisi olan, Allah yolunda her şeyini feda etmiş mücahitler ve kahramanlar biliriz. Allah için, Resulullah İçin ve Allah yolundaki cihatta can vermiş, mal vermiş nice yıldızlar biliriz. İşte Tevbe Suresinin 24. Ayeti bizden bunu istemektedir. Bu kahramanlar gibi olmamızı istemektedir. Rabbim nasip etsin inşaAllah.Allah’a emanet olunuz aziz dostlar.

Abdurrahman Sevgili