“Seni yaratan Rabbın’ın adıyla oku…”  ilk İlahi fermanıyla Cenab’ı Hak, bu işin ne kadar mühim olduğunu vurguluyor. Cahiliye arap  toplumunda, neredeyse her türlü cahiliye adeti mevcuttur ; Şirkten, kız çocuklarını diri diri toprağa gömmeye, kölelikten içki-kumara kadar, adam öldürmek-kan davalarından,  kadının değersizliğine, zina ve fuhuşa, faize, kumara …varıncaya kadar,  her türlü kötülüğün, ahlaksızlığın hakim olduğu bir dönemde yüce Rabbimiz “OKU” diyor. Yüce Allah ( cc), bizlere, bütün insanlığa ve özelde de o günkü arap  toplumuna, bütün hataların, gaflet ve isyanın büyük küçük bütün suçların esas nedeninin bilgisizlik ve cehalet olduğu mesajını vermektedir. Cahil insan düşünmez ve cesurdur. Bilgisiz kişi,  geçmişi, geleceği düşünecek ve iyi tahlil edecek kabiliyette değildir. Suç işleme konusunda çok cesurca davranır. İleriyi  geriyi idrak edemez. Onun için evvela bu cehaletin giderilmesi mecburiyeti vardır. Efendimiz (sav) bir hadisinde: “Bütün hataların başı cehalettir” buyurmaktadır. Bu kural değişmez. Zamana ve çağa göre farklılık arz etmez. Onun için İslamın doğduğu o günler için de tek kurtuluş reçetesi ilim olmuştur, bu gün de yegane kurtuluşumuz  ilimdedir, bilgi ve irfandadır. Bu durum yarın da  böyle olacaktır. İşte sana büyük fırsat doğmuştur, evde oku ve üret, büyük bir kazanım elde et, her çeşit mikrop ancak bilgiyle yok edilir.

İlim denildi mi, ilk akla gelen “ma’rifetullah” olmalı. Allahı (cc) tanımak, uluhiyyetini ve rububiyetini bilmek, kendimizi de Rabbimizi de iyi tanımak ve öğrenmek esas olmalıdır. Kendisini  tanıyan Rabbını de tanır. Rabbını  hakkıyla tanıyan kişiler, ilimde rusuh etmiş, gerçek ilim sahibi alimlerdir. Yüce Mevla Kuranı Mübinde: “Hakkıyla Allahtan korkanlar ancak alimlerdir.” buyurmaktadır. Allah’tan korkmak, O’nun sevgisini, şefkat ve merhametini kaybetme korkusu olarak tefsir etmek gerekir. “O, yar olsun gerisi ağyar olsun” anlayışı. Yada başka bir ifadeyle: “Allah bes baki heves” inancıdır. Bilgi ve irfan sahibi  olan kişiler  akıllı kimselerdir, aklı selim sahibi insanlardır. Akıllı kişiyi ise, Resulullah Efendimiz (sav)  şöyle tarif eder: “Nefsini terbiye eden ve ölüm sonrası için hazırlık yapan kimsedir”.  Rabbını  tanıyıp O’nun  emrinden çıkmamak, ancak bilgili ve akıllı insanların  işidir. Cenabı Hak Celle ve ala: “Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu ”fermanını buyururken, ilim sahibi insanların akıllılığını, tefekkür, tezekkür sahibi olduklarını, görev ve sorumluluklarının idrakinde olduklarını beyan etmektedir. İlim-amel-ihlas formülünün, bir kurtuluş reçetesi olduğunu bilirler o alim ve bilgin insanlar.

Kişi nasıl alim ve mütefekkir olur? İnsan nasıl ma’rifetullaha ulaşır?. Cehaletten ve cahiliye adetlerinden, gafletten, dünya sevgisinden, “vehn hastalığından”… nasıl kurtulur beşeriyet?. İslam Dini bu kadar ilime, okuyup araştırmaya, tefekkür ve teakkül etmeye önem vermesine rağmen, İslam ümmeti bu gün, neden bu kadar çaresiz, yolunu şaşırmış, mazlum ve garib?. Niye bir İbni Haldun, bir Gazzali, bir Razi yetişmiyor, yetiştirilmiyor? Hatta bir Fuat Sezgin, bir Akif bir Necip Fazıl… Yetişmiyor? Yeni Selimiyeleri, Süleymaniye’leri kim yapacak?! Endülüs ve Bağdat’taki milyonluk kütüphaneleri, rasathaneleri kim kuracak? Kaybetmek üzere olduğumuz medeniyetimize, dinimize, kültürümüze… kim sahip çıkacak?! OKU dendikçe, biz sanki inadına okumamaya başladık. Bilgi ve hikmet hani müminin kaybolmuş malıydı? “İki günü eşit olan zarardadır” demiyor muydu  dinimiz!? “Bir saat tefekkür bir yıl nafile ibadetten daha hayırlı.” değil miydi yoksa!?

Değerli kardeşlerim, bu soruları uzatmak mümkün. Ancak şu kadarını söyleyeyim ki, Müslümanlar İslamdan, Kuran’dan, Sünneti Resulullah’tan uzaklaşmışlar ve maalesef Yahudileşme temayülüne, Batı hayranlığına kendilerini kaptırmışlar ve büyük bir gaflete düşmüşlerdir. Dünyevileştik, dünya muhabbeti bizi hedefimizden alıkoydu. Sahiden neydi bizim hedefimiz, yaratılış gayemiz?! Rabbimizin bize ilk talimatını ne kadarda çabuk unuttuk.! DEVAM EDECEK