Toplumun ümitle izlediği altılı masa bir türlü beklentiyi karşılayamıyor. Neden mi; Çünkü 6’lı masada bulunan liderlerin hepsinin de, kendine göre bir hayali var. Toplumun sıkıntılarının önüne geçen hayalleri, toplumun gerçekleriyle bir türlü eşleşemiyor. Türkiye’deki ekonomik krizin giderilmesi ve halkın dertlerinin, sıkıntılarının ve problemlerinin çözümü için plan ve projeleri üretecek gayreti göstermiyorlar. Liderler; bunun yerine kendi hayallerini masadaki liderlere nasıl kabul ettireceği düşüncesi ve çabası içerisine giriyorlar. Bu kişisel veya grupsal beklentilerini açıktan “hayallerim ve düşüncelerim budur,” diyemiyorlar. Bunun yerine birbirine karşı Bizans entrikaları üreterek karşı liderlerin hayallerini çürütüp kendi hayallerini gerçekleştirme peşindedirler. Hayal ettiklerini masada gerçeğe kavuşturamadıklarından toplantı üstüne toplantıya devam ederek bir sonuç ortaya çıkarmadan dağılıyorlar.

                      İşte bu sürecin halka yansıması; bu ekonomik sıkıntıları giderebilecek herhangi bir proje çalışmasını ortaya koyamadıklarından, yapılan toplantılarda halkın sıkıntılarına alternatif olabilecek elle tutulabilecek herhangi bir çözümü üretemiyorlar. Halk bunları izlemekte ve görmektedirler.  Bir yıldan fazla tek bir konu üzerinde toplantı üzerine toplantı yaparak herhangi bir sonuç ortaya çıkarmadılar. Türkiye’nin ve halkın gerçekleriyle bir türlü yüzleşme sırası gelmediği ve sıkıntılarını gideremeyeceği halkın hafızasında yansımanın sonuçlarıdır. İşte bu halkın nazarında ümitsizliğe sebebiyet vermiştir. Çünkü bir sorunu bir yıldan fazla bir çözüm getirmeyen bu masa halkın nazarından artık yok sayacak kadar ümitsizliğe sebebiyet vermektedir. Bu ekonomik sıkıntılarda rağmen toplum hala Ak partiden vazgeçmiyorsa, halkın aynasındaki yansımalarda; Recep Tayyip ERDOĞAN gibi marka haline gelmiş bir lidere karşı altılı masada buna karşı tutunacak bir lider, bu güne kadar bulunmadığından halkın kendilerine olan hayallerini ve ümitlerini tüketiyorlar.

                      Türkiye’de ilk olarak iktidara karşı muhalefet güçlü bir siyasi alternatif üretemiyor. Türkiye’nin bu durumu iki yönde değerlendirme yapabiliriz.

                       Bence en önemli değerlendirme sayılabilecek olan Cumhurbaşkanı adayı seçimi halkın nazarında liderleri sıksan bir ERDOĞAN çıkamayacağı düşüncesi hem halkın aynasında hem de altılı masanın gündeminde olan önemli bir konudur. Korkuları Cumhurbaşkanına karşı tutunabilecek bir lider düşüncesi yanında diğer taraftan altı liderlerin hayalleri ve egoları da bu masada bulunmaktadır. Bunları her ne kadar bir masada toplanıyorsa da ancak hayalleri, egoları değişik saz çalmakta ayrıca 6’liderinde dünya görüşü, siyasi görüşleri, hayalleri, felsefeleri farklı olduğu için bunların kolay kolay konularda anlaşmaya varılamayacağı hızlı karar alamayacağı çözüm üretemeyeceği halkın hafızasında kayıt altına alınmaktadır.                                    Örneğin cumhurbaşkanlığı aday tespiti için bir kişi üzerinde bir yıldan beri yapılan toplantılardan bir sonuç alamadılar.

                          Halkın bu masadaki liderleri iktidar taşıdıklarını düşünelim. Bunlar ülke yönetiminde farklı düşünce ve görüşlere sahip olduklarından önemli konularda hızlı karar alamayarak sürekli kriz çıkartacaklardır. Eski Türkiye ye dönüşün alt yapısını oluşturacaklardır. Güçlenen Türkiye’nin idari yapısını bu şekilde dönüşecek beklentisi olan dış güçler, timsah gibi ağzını açmış bu durumu dört gözle bekliyorlar. Dört yanından Türkiye’yi sarmalayarak eski Türkiye’ye çevirmeye çalışacaklar ve bir daha güçlenmemesi için daha farklı tedbirler alacaklardır.                             

                         Kısacası halkın derdine ve ülkenin sıkıntılarına çare olmayacağını bas bas bağırmaktadırlar. Allah sonumuzu hayır etsin. Türkiye’de halkın iktidardan beklentisi olduğu gibi muhalefette de beklentisi vardır. Hz. Ömer; çevresindeki cemaatine şöyle seslenir:” Ben yönetimde yanlış yaparsam kim beni uyaracak veya düzeltecek”. Der. Biri kalkar “ya Ömer! Seni bu kılıcımla düzeltirim”. Der. Hz. Ömer; Ya Rabbim sana şükürler olsun ki ben yanlış yaparsam bana doğruyu söyleyecek insanlar var. İşte Türkiye’de iktidara karşı doğruyu söyleyecek güçlü bir muhalefet yoktur. Buda üzülecek bir durumdur.

                                                                                                                                  Ali LALE