Kimse geniş alanlarda huzur bulmayı kalabalıklar içinde yalnızlık çekmeye tercih etmez herhalde. Ancak tercihlerimiz çoğu zaman bu yönde olmaz. Hatta bazen kalabalıklar arasında olmakla övünürüz. Kalabalığın ve yapı sıklığının bir gelişmişlik veya kültürel zenginlik emaresi olduğunu zannederiz. Hâlbuki insanların dar alanlarda sıkışıp kaldığı bir yerde, birlikte yaşamanın erdemi değil, yalnızlığın ve sıkıntının izleri belirir.
Diyarbakır, tarih boyunca medeniyetlerin buluştuğu, kültürlerin kaynaştığı kadim bir şehir. Birlikte yaşamak denildiğinde, önce bu şehrin sokaklarında yankılanan ezgiler akla gelir. Ancak kültürlerin kaynaşması ile yığılım yaşanmasını birbirinden sahici bir şekilde ayırmamız gerekiyor. Bütün bu girizgâh şunun için: Türkiye İstatistik Kurumu'nun verilerine göre Diyarbakır'ın Bağlar ilçesine bağlı Bağcılar Mahallesi, 143 bin nüfusuyla ülkenin en kalabalık mahallesi unvanını almış durumda. 
Bazıları için bu bir övünç kaynağı olabilir; ancak bana sorarsınız bu durum, düşünülmesi ve üzerinde durulması gereken ciddi sorunları beraberinde getiriyor.
Diyarbakır, geniş ve bereketli topraklara sahip bir şehirken, insanların dar alanlarda sıkışık bir şekilde yaşaması ne kadar kabul edilebilir bir durum, sorgulamak gerekiyor. Bağcılar Mahallesi'nin nüfusu, Ardahan, Bayburt, Gümüşhane ve Tunceli gibi illerin toplam nüfusunu geride bırakıyor. Bazıları bu tabloya gururla bakıyor ancak söz konusu yoğunluk, ilerleyen zamanlarda altyapı yetersizliklerinden trafik sıkışıklığına, sosyal hizmetlere erişimden yaşam kalitesinin düşmesine kadar birçok olumsuzluğu beraberinde getirecektir.
Kalabalık içinde yaşamak, her ne kadar ekonomik canlılık ve ticari hareketlilik getirse de insani yaşam koşullarını olumsuz etkileyebilecek bir noktaya gelebilir. Neyse ki bütün bu sıkışıklığa rağmen yeşil alanların yetersizliğiyle ilgili bir sorun görünmüyor Diyarbakır’da. 
Tekrar tekrar ifade edelim: Bağcılar Mahallesi'nin Türkiye'nin en kalabalık mahallesi olması, bir başarıdan ziyade çözülmesi gereken bir soruna işaret ediyor. Şehir yöneticileri ve planlamacılar, bu durumu bir uyarı olarak değerlendirip, sürdürülebilir ve insan odaklı projelere yönelmelidir. Unutmayalım ki bir bölgenin değeri, sakinlerinin sayısıyla değil, kalitesiyle yükselir.

Celal Yılmaz