Sevgili dostlar öyle üretken kimseler vardır ki bir günlük av serüveni üzerine kitap yazıyor, ben de bundan esinlenerek müsaadenizle bir günümü köşemde değerlendireceğim.

Köyde akrabaların düğünü vardı, davet icabı gittik, ilk gün gayet güzel ve eğlenceli oldu, özlediğim bir çok tanıdık, dost ahbabı görme fırsatım oluştu.

İşin iyi tarafı kadınlar ile erkekler 300 metre arayla, birbirini görmeyecek şekilde farklı yerlerde oynuyorlardı. Malum düğünlerde dinen en sakıncalı durum kadın erkeklerin el ele düğüne girmeleridir.

İlk akşam saat 22’den sonra kadınlar canlı müzik eşliğinde oynamak istediler, anos edildi erkekler alanı terk etsinler diye, ama saz ekibi erkelerden oluşuyordu, buna rağmen “eh olabilir” dedik,  bir de baktık ki birkaç genç yine kadınların arasına daldı,  tabi suç iki taraflıydı,  bence üç beş yaşlı kadın buna engel olabilirdi,  onlar  müdahale etmeyince erkeler uyarıda bulundular. Buna karşılık nefsi davranan birileri kendince alınmıştı, çünkü insanlar ilahi öğreti ne diyor? demeden nefsinin arzularına kulak veriyor maalesef!

Saat 22 civarı birkaç tane havai fişek patladı, görüntü güzeldi ama meğerse bölge karakolu yasaklamış, üstelik 21:30 da düğünü durduğun dediği halde birileri bir, “şey olmaz” düşüncesiyle disiplini bozmuş ve karakol düğün sahibini çağırarak uyarıda bulunmuş ve “yarın ilk işiniz Kaymalıktan izin almak olsun” demiş.

Bu vazife de bana düştü.

Bir önceki gün de köyümüzün İmam-Hatibi de olmadığı söylenmişti, il, ilçe müftülüğü nezdinde bir az uğraş vermiştim. Saba 8:30 civarında Hazro’ya vardım, bir çorba içtik ben ustaya diyaloga girdim;

“ben gazeteciyim mülki amirden, iktidar partisinin ilçe başkanından bir şikayetiniz var mı?”  diye sordum.

Aldığım cevap şu oldu,

“Ak parti ilçe başkanı üzerine düşeni yapıyor, fakat Kaymakam bu kapanma sürecinde yeterince fakir fukara ile ilgilenmedi.”

Erken ilçeye varmıştık ama saat 10’u beklemek durumunda kaldık, çünkü mesai o saatte başlıyordu.

Müftülük açıldı, daireye geçtik müftü bey daha gelmemişti çünkü müftülük mesaiden önce açılmıştı, Abdurrahman adında bir memuru bizi güler yüz ile karşıladı. O arada düğün izni için de resmi formatta bir dilekçe Kaymakamlığa verilmek üzere hazırladı.

Derken müftümüz Sait Ocak geldi, o da tüm samimiyetiyle hem bizi dinledi, hem de çare çözüm üretmen için çalıştı. Hem kaymakamlığı hem de garnizon komutanlığını aradı, düğün izni almamız için bir zemin hazırladı.

Köyümüze bir imam-hatip gönderebilmek için elinden geleni yapacağını söyledi. Bu esnada köye Cuma günleri muhakkak bir İmam göndereceğini söyledi sağolsun.

Kaymakamlığa gittik Habip adındaki emniyet mensubu  kaymakamın koruması bana adımla hitap etti, meğerse Ak parti ilçe başkanı bu sorunun çözülmesi için kendisini aramış, yardımcı olmamızı tavsiye etmiş. Habip bey basından bazı yazılarımı okuduğu söyledi, ben bu ilgiden memnun oldum.

Kaymakam bey dilekçemizi aldı, jandarmaya bildireceklerini söyledi, kendisinin ifadesiyle acil bir toplantısı olduğundan dolayı bize pek zaman ayıramadı, vaktimiz olsaydı, çarşı pazardan edindiğim izlenimlerimi onunla paylaşacaktım.

Her ne kadar Karakol komutanının istediğini yerine getirmiştik, dönüşte yol üstünde olan karakola üğrayıp kendisini de bir görelim dedik, karakola gidene kadar üç noktada sorgulandık, bizi güler yüzlü bir uzman çavuş karşıladı.

İçeri geçtik telefonla konuşan bir uzman çavuş yanıma otur diye işaret verdi. 5 dakika kadar telefonla konuştu, sonra bizimle ilgilendi, konuyu anlattık ve dedim ki komutana söyle bir emekli öğretmen bekliyor, o da dedi ki “bizim için tüm vatandaşlar eşittir”, ben de dedim ki “hayata emek veren insanlara değer verin”, sağolsun bir şey demedi.

Komutan’ın odasına geçtik, selam verdim ve oturdum, önce bir az sitem etti, daha sonra hayırlı olsun dedi.

Ben de dedim ki evet bazı yanlışlar oluş olabilir ama biz devletten hoş görü ve güler yüz bekliyoruz, mesela bir önceki garnizon komutanı Binbaşı Hasan Baş’a vatandaşa olan ilgisinden dolayı konfederasyonum adına başarı plaketi sundu.

Kendilerine de başarılar diledim ve ayrıldık.

Sevgili dostlar günümüzün en büyük sorunu “iletişimsizliktir” iyi bir iletişim sağlamak lazım, konuşmak lazım, sıkıntıları paylaşmak lazım, ayrıca “bir şey olmaz” deyip keyfi hareket etmemek lazım.

Hayata emek veren insanlarımıza hürmet etmek lazım, babanızın yaşında biri odanıza gelir ve selam verirse makamınız da rütbeniz de ne olursa olsun ayakta karşılamak lazımdır diye düşünüyorum.

Devlet ve millet arasında iyi bir diyalog sağlanırsa hayatın kolaylaşacağına inanıyorum.

Selam ve selametle kalın.