Yeryüzünde Allah’ın halifesi olarak yaratılan insan ağır bir imtihan ile denenmektedir.  Nefis ve şeytanın etrafında dönüp dolaştığı insan ancak Allah’a teslim olmakla bu sınavda başarı elde edebilir.

Dolayısıyla şeytanla uğraşmaktansa şeytanın rabbine sığınmak, ona yalvarmak, ona kul olmak daha evladir. Hani size saldıran köpekle dalaşmaktansa onu sahibine şikayet edin ki onu bağlasın demişler. Allah’ım beni şeytanın şerrinden koru diye dua edelim.

Yeryüzünde Allah’ın halifesi olarak yaratılan insan Allah katında öyle dokunulmaz bir değere sahiptir ki; “Bir insanı haksız yere öldürmek, bütün insanlığı öldürmek gibidir, bir insanı hayata döndürmek bütün insanlığı hayata döndürmek gibidir”, mealinde ayeti düşününce, İslam’ın insana verdiği değer daha da iyi anlaşılıyor.

Peki insandaki bu kuvve-i ğadabiye ne içindir?

Din ve namusu korumak, hak ve adaleti kollamak, yeri geldiğinde zaile ayar vermek için olsa gerek.

Dünyada insanlar arasındaki kavga ve kargaşa, ölümle sonuçlanan vakalar ise genellikle hükümran devlet sisteminin hak ve adaletin tecelli etmesi için yetersiz oluşundan kaynaklanıyor

Hatırlarsanız İstanbul Sözleşmesi  diye bir bela vardı bu ülkede. O sözleşmeye göre eve geldiğinizde eşiniz bir yabancı erkekle kapalı bir o odada ise kapıya sert vurmanız, sesinizi yükseltmeniz dahi suç sayılırdı, maalesef binde bir de olsa bundan cesaret alan aklı kıt kadınlar oluyordu.

Gece vakti kız çocuğunuz yabancı bir erkekle kapınıza gelse “bu kimdir?” deyip sesinizi yükseltmeniz suç sayılıyordu,

Evladını sabah namazına kaldırmanız dahi psikolojik şiddet olarak değerlendirilebiliyordu,

Hal böyle olunca da yer yer çinnet ve cinayetler meydana galiyordu. Kimi kız çocuklarını ve cinsel özgürlüğün tuzağına düşen kadınların bu konuda rahat hareket etmeye çalışması başımıza bela açıyordu.

Kolay değil din ve namus açısından bir paspas haline geleceksiniz ama duygularınıza da hakim olacaksınız. İnsan fıtratı bunu kabul etmiyor. Deyyusluk sadece domuzda varmış. İnsan öyle bir değerdir ki birine kebrağ, pezevenk denilse adam çanını ortaya koyacak kadar sert tepki gösteriyor.

Aslında bu tür sözleşmeleri bize dayatanların da tam istedikleri budur galiba. BM temsilcisi şöyle bir ifade kullanmıştı; “kadınlar öldürülüyorsa demek ki özgürlük alanında bir mesafe kat edilmiştir” işte gavurun özgürlük ölçüsü.

Muhterem kardeşim Allah’ın bize emrettiği her emir, hayat kalitemize değer katmak içindir, hangisini çiğnerseniz hayatınız zorlaşır.

Bir kadın bir kaç sevgili değiştirirse muhakkak bir tarafından öldürülür ve %100 kadın haksızdır.

Gayri meşru birlikteliği tercih edip, bir gün elin ibnesine “artık buraya kadar, ayrılmak istiyorum” diyen bir kadın öldürülürse %51 yine kadın haksızdır.

Kadını anne olarak konumunu Allah’ın peygamberi nasıl da paha biçilemez bir değer olarak ortaya koymuş, ama sen elbise değiştirir gibi partner değiştirirsen hayvanlardan daha adi durumuna düşmüş olursun.

Seküler devlet nizamı ve laik eğitim sistemi insanımızı hak ve adalet kavramından uzaklaştırdı. “Bana göre, sana göre” değerlendirme tarzını getirdi. Aslında bir de “O’na göre” diye ölçümüzün olması lazım, O dediğimiz Allah cell ve aladır. Hak ve adalet, huzur ve selamet onun nizamında vardır. Tıpkı kainatın ahenk içindeki durumu gibi.

Toplumda meydana gelen kadın ya da erkek öldürmelerinden hiç birinin haklı gerekçesi yoktur, kanaatimce. Ama yetiştirdiğiniz insan tipinden de bu çıkıyor.

Bir ülkenin değerini ölçmek istiyorsanız, yetiştirdiği vatandaş kalitesine bakın oradan kendini ele veriyor.

Dürüst, namuslu, mert ve merhametli insan yetiştirmişse ne ala, yalancı, deyyus, cimri ve acımasız insan yetiştirmişse de kusura bakmayın en büyük kusur yine devletindir.

Eskiden mecburi eğitim 5 şimdi ise 12 yıl oldu, vatandaş kaliteniz buysa siz gidin eğitim müfredatınızı ve öğretmen kalitenizi tartın, asıl kusur, arıza orada.

Madem hepimiz ölüyoruz, niye birbirimizi öldürüyoruz? sorusunu kendimize sormamız lazımdır diye düşünüyorum.

İnsan öldürmek ne haddimize  demek lazım.

Sabır sabır sabır!