Toplumumuzda sıkça kullanılan; “Beni ısırmayan yılan bin yıl yaşasın” sözü, atasözümüz gibi algılanmakta ve bazı insanlar tarafından kabul görmekte hatta uygulanmaktadır. Yani Müslüman bir kişi, din kardeşi olan komşusuna, arkadaşına, akrabasına gelen zarardan kendisinin de bir gün zarar görebileceğini tasavvur etmemekte,  komşusunun, arkadaşının hatta akrabasının başına gelen bir felaketten, kendisi zarar görmediği için belki de sevinebilmektedir...

İlkokuldan itibaren belleğimize yerleştirilen, hala çocuklarımızın da beleklerine yerleştirilmeye devam edilen ve “Atasözü” olarak kabul ettirilen; “Beni Isırmayan Yılan Bin Yıl Yaşasın” sözü, hangi milletin veya İlletin sözüdür veya atasözüdür bilemem. Ama Müslüman’ım diyen bir kişinin, bir zümrenin böyle düşünmesi ve kabul görmesi mümkün değildir…

“Beni ısırmayan yılan, bin yıl yaşasın” diyenler!

Kadim düşmandan dost olmaz;  Mutlak bir gün sana da döner…

Zira birçok insan, kendisine kötülüğü dokunmayan, zarar vermeyen melanet birinin kötülüklerine göz yumabilmekte, şerli haliyle yaşamasına kayıtsız kalabilmektedir. Oysa komşumuzun veya kardeşimizin evine düşen kıvılcım, bir gün harlanıp bize de sıçrayacaktır… ”Müslümanlar bir vücudun organları gibidir. Bir organda ortaya çıkan bir mikrop, zamanla tüm vücudu etkilemektedir...”

Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V.); “Sizden biriniz kendi nefsi için istediğini (Müslüman) kardeşi için de arzu etmedikçe,  (hakiki) mümin olamaz” diyor.  Hal böyle olunca hiçbir Müslüman kendisi için istediği şeyden din kardeşinin mahrum bırakılmasına rıza gösteremez, göstermemelidir… Tersinden de düşünürsek; Müslüman; kendisi için istemediğini, din kardeşi için de istemez, istememelidir…

Zaten Sevgili Peygamberimiz (S.A.V.)’in sadece bu hadisi insanlar arasında tatbik edilmiş olsaydı, dünyada hiçbir kötülük olmazdı… Müslüman, Müslüman’ın (din) kardeşidir. Din kardeşliği tüm menfaatlerin üzerinde olmalıdır. Dünya debdebesi gözlerimizi kamaştırmamalı, dünya malını amaç değil, araç olarak görmeliyiz…