Çermik’in eğlence tarihine ismini yazdıran, davulu inleten, klarneti konuşturan efsanevi sanatçı;  Cuma Karaman, namı diğer; Aşık Cumo…

Cuma Karaman 1950 yılında Çermik’in Kale Mahallesinde doğdu. Askerlik dışındaki tüm ömrü Çermik’te geçti. Renkli kişiliği, kendi has sanatı ve dürüstlüğüyle ilçe halkının gönlünde taht kurmuştu. Aslında, Cumo’yu gerçek anlamda efsane yapan kişi, babasıydı. Babası, Çermik ve çevresinde davul çalma ustalığıyla tanınan Aşık Polo’ydu. Cumo, babasının yanında yetişmiş, onun terbiyesiyle büyümüş, ahlakıyla olgunlaşmış ve onun öğrettiği adab-ı muaşeret ile toplumda yerini almıştı. 

Cumo, babasının vefatından sonra mirasını devralarak, müziğe olan tutkusunu sürdürmüştü. Cumo, hem müziğiyle hem de neşesi, muhabbeti ve sıcakkanlılığıyla hafızalarda iz bırakan bir isim olarak gönülleri fethetmişti. Babası gibi o da davulculuk sanatına küçük yaşta gönül vermiş, yıllar içinde yeteneğini ustalığa dönüştürmüştü. Asıl onu farklı kılan, klarnet konusundaki olağanüstü yeteneğiydi. Cumo, klarneti yalnızca çalmakla kalmaz, ona ruh katar, adeta konuştururdu. Notaların arasındaki ustalıklı geçişleri, sesindeki ahenk dinleyenleri mest ederdi. Hem klarnette hem de davulda nice ustaya taş çıkartır, çaldığı her parçayla kulakların pasını silerdi. Aşık Cumo yalnızca bir müzisyen değildi; o, aynı zamanda insanları neşesiyle sarıp sarmalayan, sohbetiyle herkesi kendine bağlayan gönlü geniş bir insandı. Çermik düğünlerinin vazgeçilmez ismiydi. Onun olmadığı düğün eksik, onun çalmadığı eğlence sönük kalırdı. Neşesiyle ortamı şenlendirir, müziğiyle coşkuya coşku katardı. İlçede herkes onu tanır, herkes ona sevgiyle yaklaşırdı.

Sanattaki ustalığı yalnızca klarnet ve davulla da sınırlı değildi. Zurna, darbuka gibi enstrümanları da aynı maharetle çalar, her birinden bambaşka ezgiler çıkarırdı. Çermik’te sadece düğünlerin değil, özel anların da sesi olurdu. İlçeye bir devlet büyüğü mü gelecek? Onu karşılayan Cumo olurdu. Okullarda müsamereler düzenlendiğinde, ilk akla gelen yine oydu. Seçim zamanlarında siyasi partiler, meydanları onun müziğiyle coşturmak için yarışa girerdi. Ramazan aylarında ise davulunu alır, Çermik’in sokaklarını sahur vakti ezgileriyle yankılatırdı.

Ve sonra… O müziğiyle hayatı güzelleştiren adam, 2014 yılında, bir gün sessizce aramızdan ayrıldı. Onun vefatı yalnızca ailesini değil, tüm ilçeyi derin bir hüzne boğdu. Çünkü Aşık Cumo sadece bir müzisyen değil, Çermik’in neşesi, ruhu, sesi olmuştu. Bugün onu hatırlayan herkes, sanki kulağında hâlâ davulunun gümbürtüsünü, klarnetinin nağmelerini duyar gibi olur. O sıcak gülüşünü hatırlayanların içini hüzün kaplar. Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun…

Hamdullah IŞIK / malabub@yaani.com