Zülfükar Çiçek, halk arasında bilinen adıyla Zülfo Abdan, 1910 yılında Diyarbakır’ın Çermik ilçesine bağlı Güçlütaş köyünde dünyaya geldi. Doğduğu köy, o dönemde geniş tarlaları, bereketli toprakları ve geleneklerine sıkı sıkıya bağlı insanlarıyla bilinen bir yerdi. Zülfo Abdan da bu toprakların öz evladıydı. Çocukluğu ve gençliği, doğayla iç içe, emeğin ve mücadelenin gölgesinde geçti. Henüz küçük yaşlarda çalışkanlığı, dürüstlüğü ve ağırbaşlılığıyla dikkat çekmeye başlamıştı.

1930 yılında askere çağrıldı. O yıllarda askerlik süresi, kişinin eğitim durumuna göre değişkenlik gösteriyordu; kimi 18 ay, kimi ise 36 ay görev yapardı. Zülfo Abdan da eğitimi sınırlı olduğu için uzun dönem askerlik yaptı. Kayseri’ye giderek vatan hizmetini yerine getirdi. Görevini tamamladıktan sonra köyüne döndü; ancak aradan çok geçmeden tekrar ihtiyat askeri olarak göreve çağrıldı. Vatan sevgisiyle dolu yüreğiyle bu çağrıya tereddütsüz icabet etti. Zülfo Abdan, köyüne döndüğünde yeniden toprağıyla, hayvanlarıyla ilgilenmeye başladı. Geçimini çiftçilik ve hayvancılıkla sağlıyordu. Özellikle çeltik ekimiyle meşgul olurdu; yetiştirdiği pirinç, Karacadağ pirinciyle neredeyse eşdeğer kalitedeydi. Emeğiyle, alın teriyle ürettiği her şeyde bir bereket, bir özen vardı.

Ancak Zülfo Abdan yalnızca emeğiyle değil, kişiliğiyle de örnek bir insandı. Cesaretiyle, dürüstlüğüyle ve cömertliğiyle çevresinde büyük bir saygı görürdü. Misafiri olduğunda sofrasını en güzeliyle donatır, ihtiyacı olanı asla geri çevirmezdi. Onun kapısı, ne zaman çalınsa açıktı; eli, ne zaman istense uzanırdı. Bu yüzden halk arasında hem bir kanaat önderi, hem de bir gönül insanı olarak anılırdı. Zülfo Abdan’ın adı, zamanla sadece köyünde değil, çevre köylerde de saygıyla anılmaya başlandı. Düğünlerde, cenazelerde, önemli kararlarda onun sözü dinlenirdi. Hayat boyunca hep doğruluktan yana oldu, adaleti gözetti, haklının yanında yer aldı.

Ne yazık ki bu değerli insan, 1969 yılında meydana gelen elim bir hadisede hayatını kaybetti. Onun vefatı, sadece ailesi için değil, onu tanıyan herkes için derin bir acı oldu. Köyün ileri gelenlerinden biri daha sessizce göçüp gitmişti. Ardında bıraktığı hatıralar, insanlık dersi niteliğindeydi. Zülfo Abdan’ın yaşamı, dürüstlüğün, emeğin ve insan sevgisinin bir timsali olarak hafızalarda yer etti. Onu tanıyan herkes, "iyi bir insan" derken aslında bir dönemin ahlâk anlayışını da tarif ediyordu. Allah (c.c.), ona rahmet ve mağfiret eylesin. Ruhu şad, mekânı cennet olsun…

Hamdullah IŞIK / malabub@yaani.com