أَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ بِسْـــــــــــــــــــــــــــــــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الحمد لله ربّ العالمين

والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى اله واصحابه اجمعين

قَالَ اللّٰهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ الْكَرِيمِ

. وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ

وَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

مَنْ شَهِدَ اَنَّ لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَاَنَّ مُحَمَّدًا رَسُلُ اللّٰهِ حَرَّمَ عَلَيْهِ النَّارَ

İslam’ın inanç sistemi dinin özünü oluşturur. İnsanın zihinsel çaba ile çözemeyeceği varlık ve hayat problemlerini İslam, inanç sistemi ile çözer. İnsan ve evrenin yaratılış hikmetleri; insanın Rabbine, evrene ve kendine karşı sorumlulukları ile dünya ve ahiret mutluluğu ancak bu sistemle bilinebilir.

İslâm dininin temeli ve özü olan iman; Allah'ın (cc) varlığına ve birliğine Hz. Muhammed'in (s.a.v) onun peygamberi olduğuna ve onun Allah'tan (cc) getirdiği esaslara gönülden inanmaktır. Bunlara gönülden inanan kimseye " mümin " denir.

Bir mü’min Allah'a (cc) şöyle inanır: "Allah (cc) vardır ve birdir, eşi ve benzeri yoktur. Varlıkların yaratıcısı ve sahibidir; her şey ona muhtaçtır, O hiçbir şeye muhtaç değildir. O aklımıza gelen varlıkların hiçbirine benzemez. O hem her yerdedir hem kalbimizdedir." Mümin bu inancı kalbiyle onaylar ve diliyle de söyler.

 Bizim için en değerli bilgi Allah'ı (cc) öğrenmiş olmamızdır. Kalbimize yerleştirmemiz gereken en değerli inanç ise Allah (cc) inancıdır.

Kur'an'da, İhlas suresinde Allah (cc) inancı en özlü bir şekilde ifade edilmiştir: "Ey Muhammed! De ki, O Allah birdir. Allah hiçbir şeye muhtaç değildir ve her şey ona muhtaçtır. O, doğurmamış ve doğmamıştır. Hiçbir şey ona denk değildir."

Kur’an’ın En Önemli Konusu Akîdedir

"Akîde" iki şeyi birbirine bağlamak anlamındaki ‘akd’ kökünden türemiştir. Sözlükte "gönülden bağlanılan şey" demektir. Aynı kökten gelen "akit" insanın gerek Rabbi ile olan ezelî yani "elest bazmi"ndeki sözleşmesi gerekse diğer insanlarla yaptığı her türlü anlaşmanın, sözleşmenin genel adıdır.

Yine aynı kökten gelen "itikat" iman kelimesinin eş anlamlısı olarak kullanılmaktadır. İnanmak, bağlanılması gereken şeylere bağlanmak demektir.

Akîde, gönülden bağlanılan şey manasında kişinin isteyerek, benimseyerek, inanç esaslarını kabul edip inanması demektir. Akîde’nin çoğulu "akaid"tir. Akaid, İslam'ın inanılması gerekli olan temel esasları ve hükümleri demektir. Bir kavram olarak akide; Allah'ın (cc) gönderdiği İslâm'ı yani Hz. Muhammed'in (s.a.v) getirip tebliğ ettiği dinin bütün esaslarını, bütün hükümlerini kalp ile doğrulamak ve bütün hayatımız boyunca bu esaslar doğrultusunda yaşama azmimizi Allah’a sunmaktır.

Dil ile söylemek, bir anlamda İslâm'ın doğruluğuna tanıklık etmek demektir.

Akîde, bir dinin inanç esaslarıdır. Bir kişi o inanç esaslarını kabul ettiği zaman o dini benimsemiş olur, o dinden sayılır. Akîde aynı zamanda o dinde bulunan emir, tavsiye, prensip, yasak gibi amelî ilkelere de yön verir. Çünkü akîdenin gereği ahlâk ve davranış, yani amel olarak hayata yansır. Yalnızca inanç olarak kafalarda kalan akîdeler zamanla yerlerini başka inançlara terk ederler.

İslâm'ın akîde sistemi "din"in temelidir. Akîde, insanla ilgili yaratılış gerçekliğine ulaşmak, insan ile Yaratan arasındaki bağı kurmaktır. Bu kuvvetli bağ, insanı Allah karşısında sorumlu hâle getirir ve hayatını hangi amaç doğrultusunda yaşayacağını gösterir. İslâm’da inanç sistemi (akîde) kuru kuruya bir inançlar sıralaması, içleri boş hayali şeyler değildir. Akîde, "din"i kabul etmenin ve ona uygun olarak yaşamanın, daha doğrusu yalnızca Allah’a kulluk yapmak üzere karar almanın, buna söz vermenin kendisidir.

İslâm'ın akîde anlayışı aynı zamanda, Allah’ın yanlış dediği, bâtıl ve geçersiz saydığı bütün inançları bir tarafa atmanın, kafalarda ve gönüllerde yanlış olan inançları terk etmenin göstergesidir.

Kur’an’a göre, Allah tarafından gönderilmiş bütün peygamberler, vahy ile bildirilen inanç esaslarını (akîdeyi) insanlara anlatmışlardır. İlk peygamberden son peygambere kadar akîde aynı kalmıştır. İslâm akîdesi çağlara, ülkelere, halklara ve sistemlere göre değişmez. İnanılması gereken bütün ilkeler, bütün insanlar için geçerlidir. Çünkü İslâmın inanç esasları Mutlak hakikattir, gerçektir. Mutlak gerçek olan bir şey zamana ve yere göre değişmez.

İslâmın Akîdesi Tevhid’tir

İslâm'ın akîdesi, yani akâidi, Tevhid’tir. Bütün peygamberler Tevhid inancını anlatmışlardır. İnsanlar arasında tarih boyunca Tevhid’ten sapmalar oldukça Allah (cc) yine elçilerini göndermiş ve onları Hakk’a davet etmiş ve uyarmıştır.

Tevhid birlemek, her şeyi Allah’a (cc) özgü kılmak, O’nu her türlü tasavvur ve benzerlerden, zihnî hayallerden soyutlamak ve hayatın tümünü O’na bağlamaktır. Tevhid, Allah’ınzatında, sıfatlarında ve fiillerinde eşsiz olduğunu bilmek ve ona öyle inanmaktır. Tevhid, madde ve mananın, dünya ve ahiretin en büyük kanunudur.

Kâinattaki her şey bize tevhidi gösterir. Her şeyde O’nu birlemek ve hiçbir şeyin O’ndan bağımsız olmadığına inanmak "muvahhid" olmanın olmazsa olmaz şartıdır. Hiçbir şeyden Allah’tan korkar gibi korkmamak, hiçbir şeyi O’nu sever gibi sevmemek, yalnız ondan ummak, O’nun hükmünü bütün hükümlerden üstün tutmak tevhidin gereğidir.

Şayet insanlar “La ilahe illallah” (Allah’tan başka ilah yoktur.) sözü yerine “La Hâlika İllah”(Allah’tan başka yaratan yoktur.) demeye davet edilselerdi şüphesiz inanmayan çok az insan kalırdı. Dün de insanlar Allah’ın yaratıcı olduğunu kabul de zorlanmıyorlardı bugünde kâinatı yaratan bir Allah’ın varlığını kabul de zorlanmıyorlar. Yaratan ve nimetlerle donatan bir Allah’ı insanların çoğu kabul ederken; kanun koyan, yöneten, cihatla imtihan eden, hesaba çekecek olan ve kulluk isteyen bir yaratıcıyı kabul etmek insana zor gelmektedir.