Diyarbakır'a dair söylenecek çok şey var.

Bazen söylenecek bir şey yok.

Belediye seçimleri sona erdi.

Ortalık biraz duruldu.

Bayram kazasız belasız geçti.

Ortalıkta şehri tanıtma amacıyla sakatat, tavan yaptı.

Ciğer kebabı onlarca ton tüketilmiş, üç gün içinde.

68.000 Kilo ciğer tüketilmiş.

Her kuzunun ciğeri bir kilo olsa kaç bin kuzu yapar?

Tamam, şehrin tanıtılacağı başka bir değeri yok mu?

Oradan biri çıkar, peynir der.

Biri hızını almaz, kadayıf der.

Çörek boynu bükük mü kalacak?

Hiç bir şey bilmeyen halka tatlı der, mahle tatlısı.

Mahle tatlısı 80, çörek 15-20, kadayıf 350-400,  peynir 300-350, bir porsiyon dört şiş ciğer 300 TL.

Karacadağ pirinci desen, marketlerde çok az.

Bu şehrin değerleri mutfakta yeme-içme ile mi sınırlı?

Ne diyelim?

Bakarsınız biri kaçak çay der.

Sanki şehirde çay yetişiyor.

Karpuz dediğin kalmadı.

Şehrin değerleri mideyi memnun etmekle sınırlandırılsa sumaklı meftune unutulmamalı.

Bir dostumuz, köşe yazarımız dünya değiştirdi.

Önce Kadri Yıldırım, şimdi Muharrem Mermut.

Her ikisinin köşesi yerinde kalacak.

Şehrin değerleri denince aklımıza getirilen yemekse ...

Yok coğrafî işaretse...

Dün defnedildi, köşe yazarımız.

Bu şehrin değerleri olarak yazarlarımızı biliyoruz, ön plânda.

Gazetemiz yazarları ile hem defne katıldık hem taziyede bulunduk.

Ahde vefa bu.

Hem Kadri Yıldırım Hocayı hem Muharrem Mermut Arkadaşımızı rahmetle anıyoruz.

Elbette diğer yazarlarımız...

Hayat böyledir, işte.

Kalıcı olan isimlerdir, geride iz bırakan.

Ciğer, Peynir, Çörek, pirinç,..

Kiminin dünyası bu.

Bu şehirde bir yazarlar- şairler parkı olsa.

Bir yanda Ahmed Arif bir yanda Sezai Karakoç.

Diğer sanatkarlar...

Celâl Güzelses...

Sami Hazinses...

Hattat Hamid...

Ali Emirî Efendi...

Şehrin değerleri ciğer, peynir, pirinç olmuşsa...

Cahit Sıtkı, Mıgırdiç Margosyan ne yazar?

Sanatsız sanat sokağı...

75 Cadde 50'lik Cadde...

Derken akla gelen rakı şişeleri cc'lik.

35'lik, 70'lik...

Şehir bu olmamalı.

Vah malaminê!...