Bize daima siyasetin temiz insanları kirlettiği belirtildi. Temiz insanlar, kenara çekilince kirlenen siyasetçilerin aldıkları kararlarla yönetildiğimizin, onların belirttiği çerçevede yaşadığımızın üzerinde duran olmadı.

Kirli olanlar başa geçip, temiz insanları yönetecek ise, temiz olanlar bundan etkilenmeyecek mi?

İnzivaya çekilip, insanlardan uzak düşmek, çare mi?

Olumsuzlukları görüp beddua etmek, çözüm mü?

Doğruyu ifade etmeyip yanlışların içinde boğulmaya rıza mı gösterelim?

Kirlilik savaşında birbirine çamur atanları seyre dalıp, gün boyunca zenginin malı ile çenemiz mi yorulsun?

Her gün televizyon ekranlarında birbiriyle tükrük yarışına girenleri seyredip, sadece yerimizde mi oturalım?

Gazetelerde yer alan haberlere bakarken cinnet geçirmemek mümkün değil.

Her gün gasp, yaralama, intihar, kadın ve erkek cinayetleri, sapkınlıklar ...

Sanal ortamdaki sefalet ve rezalet sahneleri.

**

Elimizi- kolumuzu bağlayıp seyre mi dalalım?

Sağlık...

Eğitim...

Âile...

Sokak ...

Cadde...

Köy...

İlçe...

Şehir ...

Ve olmazsa müzik piyasası ile futbol ...

**

Dünyada alt-üst olan dengeler...

Aldatmalar, kandırmalar, sömürü, esaret...

Kimin ne yaptığı, neye taptığı, neye iman ettiği, neye yöneldiği belli, besbelli...

Kan, vahşet, göz yaşı, ah, beddua...

Dünyaya sahip olma arzusu...

Demokrasi yalanlarıyla çerçevesi çizilmiş sahada birbiriyle didişenler, kapışanlar...

Hakem, kart çıkarınca yeniden başa dönüş...

**.

Ateş kusan teknoloji...

Bir düğmeyle alev topları...

Bedeni parçalanmış insanlar, hayvanlar, yeryüzü...

Tabiatın beraberinde yok oluşu.

**

Şehir üzerinden siyaset, elzem bir durum...

İçinde yaşayan insan, hayvanat ve nebatat...

Dağ, taş, orman, su, nehir, bitki, ağaç...

**

Temiz siyasetten insanı uzakta tutmak da kirliliğin bir işareti.

Biz, herkesin kardeşçe yaşadığı, mutlu olduğu, refah ve saadet içinde bulunduğu yarınlar için kirliliğe karşıyız...

**

Onun için şehirler üzerinden yürütülen her yanlışlığa karşı duruş sergileme, görevimiz.

Hak, eşitlik, kardeşlik herkesin beklentisi...

Evin loş aydınlığında kaybedilen sokağın aydınlığında aranıyorsa gömleğin düğmelerinin yanlış ilgilendiğini kabul etmemiz lazım...

Bunu kabul ettiğimiz zaman mesele kalmıyor.

Peki neden birbirimizle yaka- paça kavga ediyoruz?

İnsan mutluluğu için mi?

Bu kavga niye?

Meselemiz, bu kördüğümü çözmek olmalı!..

**

Her gün bizim adımıza televizyonlarda kapışan, program bitince kol kola girip sohbet tazeleyen dostları bilince "  Düşün, artık bir misali yakamızdan!.." desek mi?

Şahsen geç kaldığımızı ifade etmek istiyoruz:

- Yeter, aptal yerine konulduğumuz!

Biz dalları kesilse de yeniden filizlenen ağaç misaliyiz.

Medeniyetimiz, şehir esaslıdır. 

Şehirde insan bırakmadınız...

İlçelerde herkes birbirine küs!..

Köy, birbiriyle kavgalı.

Kardeşlik üzerine yeniden ve kandırılmadan siyasetin tesisi esastır...

Bunun doğum sancıları değil midir, toplumdaki dalgalanmalar?

Düşünmek lazım!...