Kur'ân-ı Kerîm, tarih boyunca lüks ve rahat bir hayat sürenlerden söz eder.

 Bu tür halklar kendilerini helâke sürükledikleri gibi onlara uyanları da aynı âkıbete götürmüşlerdir.

Bir toplumda lüks içerisinde olanlar varsa, mutlaka orada zayıf durumda olan mağdur kesimler bulunur.

Refah ve lüks içerisinde olanlar rahat hayatlarına tutkundurlar.

 Şehvet ve lezzetlerine bağlıdırlar.

Kur'an-ı Kerîm bu tür sapmış ve haddi aşmış toplumların isyan içerisinde bulunduklarından söz etmektedir.

" İsraf", ferdin olduğu kadar İslâm toplumuna yön verecek otoritelerin de dikkat etmesi gereken bir husustur.

Tüketici, gerekli ihtiyaç maddelerinden kabul edilen malları harcarken de, gereğinden fazla harcamamaya dikkat etmek durumundadır.

İslâm toplumunda ihtiyaçları öncelikle zaruretler tayin eder.

 İslâm, kaynaklarla ihtiyaçlar arasındaki ilişkileri esasta israfın bertaraf edilmesi gereği açısından düzenler.

İsraf yasağı temeli üzerinde oluşan İslâmî üretim tarzı, İslâm devletine tâbi olanların beslenme, barınma, giyinme, ulaşım ihtiyaçlarını yeterli olarak karşılamak hedefine yöneliktir.

 Bu üretim tarzında ihtiyaç dolayısıyla tüketim, ilk sevk edici güçtür.

Kapitalizmin tüketim hırsı, sınır tanımayan, açgözlü bir insan tipi ortaya çıkarmıştır.

İslâm'da gerçekleştirilen üretimin hedefi insandaki maddî tatmini manevi sahaya aktarmakla bu ihtiyacı giderir.

 Bir Müslümanın tüketim sahasında göz önünde tutacağı başlıca esaslar, haramdan kaçınma, helâlinden tüketme, temizlik, aşırılıklardan kaçınma, sağlığını tehlikeye düşürmeme ve çevredekileri de hesaba katma şeklinde ortaya çıkar.

İslâm, israf yasağı ile özel mülkiyet hakkına bir sınır getirmiş ve servet kimin olursa olsun, onda toplumun hakkı bulunduğu ilkesini benimseyerek, israfla bu hakkın yok edilmesine engel olmak istemiştir.

İslâm'ın yasak ettiği her türlü harcama, içki, kumar, uyuşturucu maddeler yanında ne var?

Kimi eğlenceler konserler, festivaller bu kapsamda mı?

Gençlerin istediğini karşılamayı emir bilenler var.

Bunlar nasıl bir gençlik hayalinde?

Yeri geldiğinde uçmamak için deve, yeri geldiğinde yük taşımamak için kuş olan " Devekuşu" misali, arzuladıkları gençliği tarif edemeyenler var.

Belediyeler gibi kişiye ve topluma hiçbir yararı olmayan ve insanı başkalarına muhtaç hale getirecek kadar ölçüsüz yapılan bağış ve harcamalar israf sayılmıştır.

Yalnız israf kavramını daha geniş tutmak ve maddî, manevi her türlü servet ve imkânın boşu boşuna harcanmasını israf olarak değerlendirmek mümkündür.

Sağlık, Allah'ın bize bir lütfu, bir nimetidir. Zaman yine bir nimettir.

Sağlığımıza dikkat etmemek, zamanımızı boşa harcamak israftır ve bunun hesabı bizden sorulacaktır.

Gereksiz olarak musluktan akıtılan su, yakılan elektrik israftır; Bütün ümmete ait olan nimetlerin boşa harcanmasıdır.

Dünya, ahiretin tarlasıdır ve ahirette biçeceği ekini kişi dünyada eker; Cenneti'ni de Cehennemi'ni de dünyada hazırlar.

Attığı her adım, söylediği her söz insan için ahiret tarlasına atılmış bir tohumdur.

Bu bakımdan, Müslüman, sözünde ve davranışında ölçülü olmak, tohum israfında bulunmamak ve azamî verimi elde etmeğe çalışmak zorundadır.

Müslüman, ne ekonomik durumunu çökertecek ölçüde verip kendisini ve çoluk çocuğunu başkalarına muhtaç edecek; ne de malını faydasız yerlere, gösteriş, lüks ve günaha sarf edecektir.