Miras ve varlık vergisi tüm varlık sahibi olan herkesten alınmalıdır. Geçmişten günümüze  Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı olan herkesten  alınmalıdır.  Dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın veya ticaret yapıyor ise yapsın, Türkiye Cumhuriyeti'nin getirdiği kolaylıklardan faydalanıyor ise, vergi mükellefi olmak zorundadır. Varlığı olur, başka ülkelerde yaşayarak yiyorsa, yine vergi mükellefi olabilmelidir.

Vergi, tüm tabana yayılarak herkesten alınabilmesi gereken vergidir. Vatandaşlık görevi yerine getirebilmenin  unsurlarından devlete karşı sorumluluğunu yerine getirmek gerekiyor. Devletin  okulunda eğitimini alırsın,  hastaneye gidersin, elektrik, su, telefonunu, internetini, doğalgazını, yolunu kullanıp istifade ediyorsan, devlete karşı sorumluluklarını yerine getirmek zorundasın.

İşletmeler nerede olursa olsunlar, vergi mükellefi olduklarını unutmamak gerekiyor. Başka bir ülke vatandaşı olup Türkiye’de ticaret yapıyorsa, bulunduğu ülke içinde vergiye tabidir. 

Sürekli vergi affı isteyen işletmelerde yeniden yapılandırmanın doğru olmadığı unutmayın. Aylık veya yıllık  ticaretin vergisi yüklü miktarlarda olunca farklı amaçlar peşinde olduğundan veya kimseler ödemek istemediğinden, başka bir ülkeye paraları göndermekten dolayı vergi kaçırdığınızın en büyük fotoğrafıdır.

Zenginden alıp fakir fukaraya dağıtabilmek, en büyük erdemli kalkınmanın yolu adaletli davranmaktır.  Tüm devlet imkanlarından istifade eden zenginler aynı zamanda söz sahibi ise, devlete karşı vergilerini ödeyerek ülkesine karşı vergi mükellefi olmalıdır.

Gayrimenkul yatırım yapanlar  yerli veya yabancı  olsun, emlak vergisi mükellef olması gerektiği düşünülmelidir. Artık son zamanlarda kalem kalem her üründen vergi alınabilmelidir.

Emlak vergisi yanında site  vergisi de vergiye tabi olmalıdır.

Lüks konut vergileri veya yaşadığı yaşam kenti arasında vergi oranları üç puan yüksek olabilmelidir. Herkes varlığına göre kent seçer, kendine amaç katma değer vergisi üretmektir.

Tarım arazileri her yıl  teşvik istiyor, öyle ise biraz vergi ödeyebiliriz.  Tarım arazileri ekmeyenler veya ektiği ürünün yüzde ikisini devlete  vergi veya komisyon olarak ödeyebilmesi  uygulanabilir.

Müteahhitlik ve inşaat hizmetlerinde vergi oranları yirmi iki olabilir. Seviyesinde durabilmek gerekirken yurt dışında müteahhitlik hizmetlerinde devlete yüzde yirmi beş komisyon ödenmesi zorunlu olmalıdır.

Bankaların yıllık kar matrahı yüzde üç yüz ile sekiz yüz arasında olurken neden bankalardan yüzde otuz beş  ile kırk arasında vergi oranları uygulanmıyor? Ancak garip  gurebaya mı yüklenmek gerekiyor? Nereden verecekler? Ekmek parası bir cepten girer diğer cepten çıkar, bu nasıl adalet?

Her taraf betondan. Sanayi ve teknoloji,  tarım ve hayvancılık,  uzay  ve havacılık, denizcilik gibi katma değeri yüksek olabilen sanayileşme faaliyetleri için yine teşvikler uygulanabilir. Yatırımcı çekebilmelidir veya devlet kendi eli ile yapmalıdır.  Halka arz edilebilir veya senet dağıtarak  garanti altına alınabilmelidir.

Maaşlara zam yap ama vergilere zam yapma. Maliyetler yüksek, devlet yapıyor. "Akaryakıta zam yapma, otomobile zam yapma, doğalgaza zam yapma, doları düşmesin, bana ver ama nereden verirsen ver beni ilgilendirmez. "

Ya öyle mi? "Benim cebime dokunma, ben zamanında çalıştım, yirmi bin TL maaş ver." Sen devlete ne verdin ki devlet sana versin veya nereden versin?

Bu ülke sürekli faizle mi dönecek, üretim olmayacak mı? Yabancının ürettiği malı satan hizmet sektörü mü olacağız? Kendi ürünlerini üreten ve satan ülke, gelişmiş ülke olamayacaktır.

Mustafa Şentürk

Araştırmacı - Yazar