Küçükken bir reklâm vardı:

- Bir sorum var, Çocuklar!..
- Nedir nedir nedir?
-Kahvaltıda yenir?

Burada biraz durun.. 

Bu sorunun cevabını biliyorduk da bir paketi iki arkadaş alıp bölüşürdük.

Reklâmda bisküvi markası üç defa tekrar edilirdi, bilmecenin cevabı olarak.

Küçüktük, ufacıktık, top oynadık büyüdük.

Her kesin hayalinde topçu olmak başta geldi.

Mahalle arasında naylon top peşinde yorulduk.

Küçüktük, ufacıktık.

Şarkı söyledik, Türkçe'yi kavramadan, İngilizce.

Rakamları öğrettiler, Romanca.

Küçücüktük, bilmezdik Ali Baba'nın  Citliğini ögrendik.

Ev içinde sabah sabah " Günaydın" demeleri akşamları  " İyi akşamlar" takip etti.

Küçücüktük, büyüdüğümüzü sandık.

Büyüdük mü?

Sonunda gel gör ki gençler iş arayışında.

Sonunda bir ekmeğin fiyatı, sıfırlar atılmasına rağmen dilimizde on beş milyon.

Şehir içi, buradan şuraya on dört milyon...

Küçüktük  avucumuzda yirmi beş kuruş.

Şimdinin çocuğuna yirmi beş Lira ver de gör.

Küçücükken,  büyümeseydik ne olurdu?

İmkânsız bir şey...

Annemizin elinde terlik ve biz maraton atleti, mahallede.

Soran olsa" Töbe töbe Rabbü'l-âleminin gücüne gider" der, biz nefes aldıktan sonra kaçmaya devam.

Sanki akşam eve gelmeyecekmişiz gibi.

Şimdikiler, çocuklarının doğduğuna pişman.

Çocuk sayısı ikiye, bire düşünce üçe-dörde çıkarılması teşvik edildi.

Şimdi yine aynı tas aynı hamam.

Herkes rızkından fazlasını yiyemez.

Her şey tamam da kiralar uçtu, ev alınamaz oldu.

Kimse kimseyi misafirliğe çağıramaz oldu.

Yemek davetleri olurdu, dostlar arasında önceden.

Şimdi öğle sonrası çaya davet teklifi var.

Çay dediğin ne ki?

Bol sıfırsız, misafir ağırlanacak yerde suyuyla oturma bedeli ile üçer çaydan iki kişi 150 TL...

İsterseniz mahalle arası çayı ve suyu 5'ten içebilirsiniz, o ayrı.

Et mi salam ve sucuk mu?

Tavuğun tanesi, market işi 100 TL'yi geçti.

Çok övündüğünüz ciğerin porsiyonu 200 olursa, kilosu 350 olmuş çok mu?

Kırmızı etin fiyatı yükseldikçe yükseliyor.

Bir porsiyon yemek bizde 150 ise Kebâb diğer harcamalarla 250...

Bu bizdeki hesap...

İstanbul'da simit ve çay, ortalık yerde 25... İyi bir mekân düşünmeyin.

Her şey güzel de Rabbim, bizi af etsin, kaderimizse ayrı konu...

7.500 TL ile âile geçindiren ve mutlu olan varsa onu alnından öpmek lazım.

Şu an bir gazetecilik konulu birkaç günlük devam edecek toplantıdayız.

Serbest zamanda etrafa bakarken "  Ne yazayım?" dedim.

Burası İstanbul, Diyarbakır değil.

Otel dediğiniz sadece iki gceleme 7.500 TL...

Diyarbakır'da aynı emsalde olanı 4.000-4.500 TL...

Onu yeme, şunu içme, bunu giyme, oraya gitme, burada durma, şurada oturma!..

Demek güzel.

Bir ara bizim zamanımızda bir asgarî ücretle şu kadar simit ve yumurta alınırdı, kavgası vardı, siyasiler arasında.

Dört kişilik bir âile her öğünde birer simit yese 12 Simit yapar ki 120 TL olsun, on liradan.

Günde üç simitle karın doyar mı?

Yanında kilosu yüz elli  liralık peynir, yüz liralık zeytin...

Çeşmeden su içilsin.

Günde peynir tadımlık 75, zeytin 50 tutsun.

120+125, 245 TL tutar...

Ay, 30 günse 7.350 TL tutar...

150 TL mi?

Onu da ev kirasına, yol parasına,  elektriğe, telefona, sağlığa ayırın.

Günde iki öğün makarna ile çorba karın doyurulur gibi yapılsa  TL olarak sekiz kişinin öğünü 30 TL'den 240 TL yapar.

Yağı, tuzu, ekmeği, ayranı, turşusu, soğanı dahil...

Bakın ekonomik tedbirler sonrasında ayda 300 TL tasarruf söz konusu.

Siz, dört kişilik âile olarak sabah çay-simit, akşam makarna ya da çorba menüsü geliştirseniz, günlük tasarruf daha artar ve ayda bu oran 500 TL 'yi aşar.

Artık, bu hesaplamaları kabullenmeyen bize ne der?

Namazında ve niyazında, ehl-i Kıble biri olarak bize "Yeşil Komünist " dahi denildi.

Bir milletvekili emekli ve el'an aldığı maaşla geçinemiyorsa bu milletin yakasından düşün, rahat etsin bu millet, bir parça.

Bir emekli senede 90.000 TL alıyorsa aylık 7.500 üzerinden bey efendi iki senelik / 24 aylık emeklinin maaşı ile bir ay geçinemiyorsa ne demeli?

Senin meclisteki bir öğünlük yemeğin dışarda on kat bedele sahip...

Ödediğin bir öğün yemek bedeli ile ancak iki simide bir çay eşlik eder, Bay Vekil!...

Anlıyorlar, anlamak istemiyorlar...

İkide bir, " 7.500 alamayan var, halinize şükredin" demeleri yok mu?

Bunun sonrasını yazmayalım, ne dersiniz?

Her kes ektiğini biçer, her kes karşılığını alır.

Şimdi biz de soracağız, bu soruyu da cevapsız kalır:

- Sabah kahvaltıda ne yenir?

Peynir, salam, sucuk, zeytin, kavurma, reçel bir yana...

Cevapsız bir soru...

Biz susuyoruz, ahvâlimiz konuşsun!...