Son yıllarda Türkiye'de siyasetin yarattığı karmaşa ve toplumsal ayrışma, ülkenin geleceği konusunda endişe uyandırıcı boyutlara ulaştı. Siyaset sahnesindeki aktörlerin, medyanın, iş dünyasının, bürokrasinin ve diğer toplumsal katmanların rolleri, bir zamanlar kurulan güvenin yerini şüpheyi ve hayal kırıklığını almış gibi görünüyor.

Diyarbakır gibi şehirlerde bir zamanlar komşuluk ilişkileri içinde sıkça paylaşılan dertler, şimdi göçmüş bir zamanın özlemini bırakıyor. Eskiden samimi diyaloglar kurulan dost mekanları, artık yabancılaşmış bir toplumun yansıması haline geldi. Güler yüzlerin ardında gizlenen entrikalar, güvenin çöktüğü bir ortamın belirleyicisi haline geldi.

Oyunun adı ortada: Tavşana Kaç, Tazıya Tut. Siyaset sahnesindeki figüranlar birbirlerini suçlamaktan çekinmiyor, ancak bu karşılıklı suçlamaların ortak noktası, çoğu zaman milletin çıkarlarına hizmet etmiyor olması. AK Parti-CHP, MHP-HDP gibi zıt görüşleri temsil eden partiler, beklenmedik bir şekilde aynı zihniyetle oy birliği yaparak kararlar alıyor. Aldıkları kararlardan bir yerler seçim. Ancak, bu kararlar genellikle kendi politik çıkarlarına hizmet ederken, milletin talepleri göz ardı ediliyor.

Yıllardır devam eden terör olayları, ülkenin birliğine ve beraberliğine gölge düşürüyor. Bu trajediler sırasında kaybedilen hayatlar, siyasetin çıkarları uğruna feda edilen canlar oluyor. Katil aynı katil, sadece yüz değiştiriyor. Siyasetin karanlık odakları, kendi iktidarlarını ve servetlerini milletin acıları üzerine inşa etmeye devam ediyor.

Toplumun beklentisi net: Şeffaf, adil ve milletin çıkarlarını merkeze alan bir yönetim. Ancak, bu beklentilerin gerçekleşmesi için önce siyasetin temizlenmesi gerekiyor. İktidar ve muhalefet arasındaki oy birliği, genellikle millete hizmet etmeyen bir zihniyetin yansıması oluyor. Bu çürük sistemi değiştirmek için toplumsal bir uyanış ve gerçek bir değişim şart. Türkiye, siyasi labirentinden çıkışı gerçekleştirmek için cesur adımlar atmaya hazır olmalı.