Çocuktuk, yıllar önce.

Arzumuz dev perdeli sinemalara gidip, zamanın tek eğlencesi filmleri seyretmekti.

Sinema başlayınca, beş- on dakika geçince bir biletle iki kişinin içeri alındığı olurdu.

Emek yok, Yenişehir yok, Dilan yok.

Önceki sinema salonları da var, hafızamızda.

Vurdulu-kırdılı filmler bitince dışarda kimi zaman devamını biz çocuklar tamamlardık.

Bayramlarda parası olurdu, her çocuğun.

Dağ Kapı meydanında ekmek arası köfte.

Et, mutlaka hayvanın baş etiydi, iç yağına doymuş, yarım somun içinde.

Şimdiki sinema salonları AVM'lerde.

Cola ve mısır çerezi mecburi.

İçeriye su götürmek yasak.

Bu minvalde kimi yasaklar halen var.

Sinema ile başladık, devam edelim.

Televizyon kanalları artıkça sinemalar bir bir kapandı.

Video kasetleri DVD-CD filmler izledi.

Her evde sinema oldu, artık.

Özel kanalların sinema kuşakları var.

Siyah-beyaz TRT'de haftada bir sinema filmi vardı.

Star Kanalı, bunu kırdı.

Arabeskli filmleri komedi filmleri izledi.

1980 sonrası sinemada sansür egemen oldu.

Ahlaksızlığın ön plânda olduğu filmler, genç kuşağın üzerinde onulmaz tahribat yaptı.

İdeolojik çatışmalar bitti de sinema filmlerinde komedi tarzı olanlar devam etti.

Cüneyt Arkınlı-Yılmaz Güneyli fiiller arasındaki kapışma komedide Kemal Sunal-İlyas Salman arasında devam etti.

Ali Şen ve Oğlu Şener Şen her iki taraftaki filmlerin oyuncusu oldu.

Sinema oyuncularının bir kısmı sahnelerde şarkıcı-türkücü kesildi.

Çıplaklığı özendiren filmler, sinema aralarında parça olarak verildi.

Günümüzde sinema, ideolojik dilin soslu yemeğine dönüştü.

Gazze Filmini çekebilecek yönetmen ve yapımcı var mı?

Çağrı ve Ömer Muhtar, halen unutulmadı.

Oradan kaldırılan Yönetmen Mustafa Akkad ve Libya Devlet Başkanı Albay Muammer Kazzafî..

Filistin - Gazze sinema filmini kim çekecek?

Kudüs ile ilgili TRT'deki Selahaddin Eyyubî dizi filmi devam ediyor da senaryo dili yumuşak ve arada gereksiz kısımlar var.

Gönül isterki Filistin-Gazze Filmi çekilsin.

Oyuncuların tümü Filistinli-Gazzeli olsun.

Yaşadığımız ortamda canlı yayınlar, parçalanan bedenler, yıkılan evler-apartmanlar, açlıkla imtihan edilen insanlık.

Sinemanın ta kendisi bu.

Seyrediyoruz...

Her yanda bu millete yardımlar toplanıyor.

Anladık tamam, bunun adı yardım.

Bu öldürülecek olan insanlar tok öldürülse ne olur açken öldürülse ne olur?

Bu katliamı durdurmazsak, bu millete devlet olma hakkı verilmezse...

Kimi zaman edilen dualara bakınca kendi kendimizi kandırdığımız orada.

Kudüs'e destek olmayanlar, rahatlarının bozulacağından emindir.

Bu canlı katliam filminin figüranı olanlara bakınca akla neler geliyor neler...

Zalimin zulmüne ses çıkarmamak da zulmün kendisidir.

Eliyle diliyle müdahale etmeyen Araplar, istedikleri kadar kınasınlar.

Herkes sevdiğinin bayrağı altında haşrolur.

Düne kadar Kızılderilileri kovboylara öldürtenler, beyazlara esir kılanları alkışlıyorduk, sinema filmlerinde.

Hollywood mimarları şimdi Filistinlileri-Gazzelileri kime

öldürtüyor?

Sinemanın tam orta yerindeyiz, sonu oldukça yakın.

Gözü olup görmeyenler, kulağı olup işitmeyenler, aklı olup düşünmeyenler, Allahın hangi âyetlerini yalanlayabilir?