Gündelik hayat içinde olana ve bitene bakıyoruz.

Gündelik hayat içinde olana ve bitene bakıyoruz.

Sosyal paylaşım sitelerinde yer alan fotoğraflara, çoğu bayat paylaşımlara saatler ayırıyoruz.

Yazılandan çok yazı başlığına bakıp, yazılanların içeriğinden çok aklımızda şekillendirdiğimizin yazıda yer aldığını sanıyoruz.

***

Kitap okuma merakımız gittikçe körelmiş vaziyette televizyon kanallarını seyrediyoruz.

Bir konu hakkında görüş almak isteyen varsa ona ciltler dolusu tutacak konuşmamızla ne derecede önemli biri olduğumuzu hissettirmek istiyoruz.

Sorulan soruya kısa cevap yerine kendi hayatımızdan kesitler veriyor, aslında ne derecede yalnız kaldığımızı belirtiyoruz.

***

Konuyla alakası olmamasına rağmen üzerimize vazife olmayan konularda uzman kesiliyoruz.

Yirmi iki kişinin arkasından koştuğu meşin yuvarlağa dair saatler boyunca konuşarak futbol tarihini yazabileceğimizi farz ediyoruz.

Olana ve bitene bakanların kendi iç dünyalarındaki yalnızlıkları gittikçe artıyor.

***

Hayata bakarken neyin doğru neyin yanlış olduğunu sorgulamadan kendi menfaatimize olan ne varsa ondan taraf oluyoruz.

Gazetelerde yer alan köşe yazarlarını bir de televizyon ekranlarındaki mızıkçı çocuk tavırlarından hoşlanıyoruz.

Televizyon dizilerinin furyasında oyunculardan daha iyi bir performansa sahip olduğumuzu başkasına kanıtlamak istiyoruz.

***

Zenginin malı hakkında o denli konuşan züğürtler var ki farkında olmadan kendimizi unutuyoruz.

Kendi görüşümüzü başkasına kabul ettirmek için demokratik haklardan bahsediyor, farkında olmadan baskı kuruyoruz.

Hastanelere yolumuz düşmedikçe sağlıklı olduğumuzu sanıyoruz.

***

Hep başkasının yaşamına özeniyor, kendimiz gibi yaşama arzumuzu yok sayıyoruz.

Helalinden çalışmanın boş olduğunu söylemeden, dürüstlükten dem vurup başkasını kandırarak varlıklı olma hayallerimizi canlı tutuyoruz.

Çocuklarımızın ya topçu ya popçu olması isteğimizi saklıyoruz.

**

Biz, trene bakıyor, içinde olan yolcuları yok sayarak vagonları sayıyor, devrilmesi halinde ortaya çıkacak manzarayı düşlüyoruz.

Bir yapının ne zahmetlerle ayağa kaldırıldığını düşünmeden kaç dakika içinde yıkılabileceğini tartışıyoruz.

İnsanlıktan bahsederken yaptıklarımızın insanlıkla ne alakası olduğunu sorgulamıyoruz.