Anne-babaların çocuklarını eğitirken, onlara yeni davranış kazandırırken ve de 
istediklerini yaptırırken kullandıkları yöntemlerden biri de ödüldür. Ödül her ne 
kadar cezadan daha masum gibi görünse de, doğru kullanılmadığında en az ceza 
kadar çocuklara zarar verebilmektedir. Bu nedenle her ebeveyn ve eğitimci, 
çocukların davranışlarına yön verirken ödül ve övgünün nasıl kullanılacağını 
öğrenmek durumundadır.
Ödül Neden Zarar Verir?
Öncelikle sürekli ödül alan çocuklar zaman içerisinde ödüle o kadar çok alışırlar 
ki, ödül alamadıklarında kendilerini kötü hissederler. Ödül onlar için hayatın 
vazgeçilmezi olur. Bir nevi çocukta ödüle karşı bağımlılık, ödülsüzlüğe karşı ise 
tahammülsüzlük gelişir. Ödüle alışan bir çocuk bu ödülleri devam ettirebilmek 
için zamanla kural dışı yollara bile başvurabilir.Sınavda kopya çekebilir, 
yapmadıklarını yapmış gibi anlatabilir. Bu çocuklar, gelecek hayatlarında sürekli 
onaylanma ihtiyacı hissedebilirler.
İkinci olarak ödül, çocuğu olumlu davranışa değil, ödülün kendine yöneltir. 
Çocuk herhangi bir davranışı, yapılması iyi ve doğru olduğu için değil ödül için 
yapar. Yani ödül, iyi davranışın kendisini ikinci plana atar. Kitap okuduğunda, 
kendisine ödül verileceği söylenen çocuğun ilgisi ödülde olur, kitap okumak ise
ödüle ulaşmak için bir araç olur ve ikinci planda kalır. Bu şekilde çocuğun kitap okumaya karşı iç motivasyonu da söndürülmüş olur ve kitap sadece dış 
motivasyonla okunacak bir nesne halini alır.
Bazen ödül, problemlerin gerçek nedenleri ile yüzleşmeyi de güçleştirir. 
Kardeşine şiddet uygulayan bir çocuğa,“Eğer şiddet uygulamazsan sana ödül 
vereceğiz.”dendiğinde çocuk, kardeşine vurmaz ama “Bu çocuk kardeşini neden 
dövüyor?” sorusunun cevabı da bulunmaz. Yani ödül, sorunların gerçek 
nedenlerini örtücü bir faktör olabilir.
Övgü/ödülün diğer zararı ise çocukların gelişmesi için gerekli olan risk alma 
olasılığını düşürmesidir. Dweck ve arkadaşları bir araştırmada dört yüzden fazla 
beşinci sınıf öğrencilerine akademik bir test yapmışlardır. Sınavdan aynı sonucu 
alan öğrencilerin yarısı çabasından dolayı övülmüş ve onlara “Çok çalışmış 
olmalısın”, diğer yarısı ise zekasından dolayı övülmüş ve onlara “Çok zeki 
olmalısın” denmiştir. Sonrasında bu iki gruba kolay ya da zor yeni bir testten 
hangisine girmek isteyecekleri sorulmuştur. “Çok zekisin” denilen çocukların 
çoğu kolay testi seçmiş, “Çok çalışmış olmalısın” denilen çocukların % 90’ı ise 
zor testi seçmiştir.Yani “Zekisin” diye övülen çocuklar, övgüyü kaybetmemek 
adına yeni riskler almaktan kaçınmışlardır.