Sevgili okurlarım sizin de dikkatinizi çekti mi, bilmem ama son yıllarda çocuk istismarı had safhaya çıktı. Gün geçmiyor ki bir çocuk istismarı haberi duymayalım. Ne oldu bize!!! Ne ara bu kadar vahşileştik!!! Çocuk istismarları ne zaman bitecek? Bu sorundan artık milletçe mustarip olduk. Çünkü her gün bir çocuk istismar edildiğine dair haberler ve sosyal medyada gündemden düşmeyen görüntüler var. Artık çocuk istismarları bitsin bunu yapanlar en ağır şekilde cezalandırılsın ki bir daha böyle olaylar yaşanmasın.

Çocukları sevmeye korkar olduk. Göz göze gelmekten bile çekinir olduk, yanlış anlaşılır mı diye. Oysaki bizim çocukluğumuzda herhangi bir arkadaşımızın evine gidip gün boyu oynayabiliyorduk. Fakat şimdiki anne babalar çocuklarını eve hapsetmeye başladı. Sokağa ya da markete göndermeye cesaret edemez hale geldiler. Acaba benim çocuğumun da başına bir şey gelir mi? Diye. İşte böyle güvensiz ve sevgisiz bir ortamda yetiştireceğimiz bir gençlik sorunlu ve sıkıntılı bir gençlik olacağı kanaatindeyim.

Peki, bunun nedeni nedir?

Neden bu hale geldik?

Ne oldu da toplumumuzda öyle mahlûkatlar oluştu?

Bunlar nerden yâda kimden cesaret alıyor?

Nasıl bu derece insanlıktan çıkabiliyorlar?

Bunlar gibi daha nice sorular beynimi yiyip bitiriyor. Artık televizyonları açmaya haber bültenlerini takip etmeye korkar olduk. Bazen düşünüyorum yoksa çağdaşlaşalım derken Avrupalıların ileri düzey teknolojileri yerine kötü ahlaklarını mı kaptık? Hani çıplaklığı modernlikle karıştırdığımız gibi yazının başında dedim ya her gün haberlerden ayrı ayrı şehirlerimizden istismar haberleri duyar olduk. Evet bir istismar haberi duyduğumuz da çok üzülüyoruz, dimi. Bir istismar haberi duyduğumuz da o akşam belki yemek yiyemiyoruz yada bazılarımız o kadar da değil, bir iki dakika sonra unutuyor yada haftalarca etkisinde kalanlar oluyor. Ama ne kadar üzülürsek üzülelim bu insanları durdurmaya hiçbir faydası olmaz. Ancak bu caniler için ağır cezalar getirilirse yeni yasalar caydırıcı niteliğe kavuşturulursa bu tür vakaların önüne geçilebilir yoksa giderek artış gösterir.

Bu tür cezaların verilmesi içinde halk olarak top yekun elimizi taşın altına sokup gerekli kamuoyunu oluşturmalıyız. Yoksa oluşan vakalar üzerinden sosyal medyada bu tür olayları paylaşarak bu tür olayların artmasına sebebiyet vermemeliyiz. Örneğin cezası yok filan olayda filan kişi serbest bırakıldı gibi paylaşımlar yapıp istismarcılara cesaret verilmemelidir. Ve istismarcılar için daha ağır yasaların çıkarılması için topyekûn mücadele vermeliyiz. Öyle bir ortam oluşturmalıyız ki yasa uygulayıcılar verilebilecek en ağır cezanın altında ceza vermeye çekinmeliler. Din adamları aynı şekilde üstlerine düşen görevi yerine getirmeliler. Vaazlarında bu konu üzerinde özelikle durmalı ve katıldıkları tüm platformlarda bunu dile getirmeliler. Ayrıca içerideki abilerden medet ummayı kesmeliyiz. Her istismar sonrası sosyal medya çalkalanıyor. İçerideki abiler gerekeni yapar. Cezasını keser gibi söylemleri bırakmalıyız. Kanunları çiğnediği için hapis yatanlardan adaleti sağlamalarını beklemek gibi bir hataya düşmemeliyiz. Biz bir hukuk devletinde yaşıyoruz elbette ki hâkimlerimiz, savcılarımız bu konuda ne gerekiyorsa yapıyorlardır.