Bir genç kötü yürekli bir kızı sevmiş ve onunla evlenmek istemiş. Fakat kız tüyler ürpertici bir şart öne sürmüş. “Beni ne kadar sevdiğini ölçmek istiyorum, bunun içinde köpeğime yedirmek üzere bana annenin kalbini getireceksin” demiş. Genç tüyler ürperten bu teklif karşısında ne yapacağını şaşırmış ve uzun bir tereddütten sonra duygularına yenik düşmüş ve annesini öldürmeye karar vermiş. Annesi belki de durumu fark ettiğinden oğluna fazla direnmemiş ve genç annesini öldürerek kalbini mendile koydu. Genç kızın isteğini yerine getirmiş olmanın heyecanıyla yolda koşarken ayağı bir taşa takıldı. Kendisi bir tarafa mendil içindeki kalp bir tarafa fırladı. Canının acısından ağzından ister istemez “Ah anacığım!” sözleri döküldüğünde annesinin tozlara bulanan ve hala soğumamış olan kalbinden bir ses yükseldi.

“Canım yavrum bir yerin acıdı mı?”

İşte anne yüreği dedikleri bu olsa gerek. Elin kızı için evladı göğsünü deşip kalbini çıkarsın buna rağmen o yürek yine o evlat için yansın.

Şimdi ne alaka sen bağımlılıklarla ilgili yazılar yazardın dediğinizi duyar gibiyim. Evet, haklısınız sadece bağımlılıkları, bağımlılıkların oluşturduğu olumsuzlukları yazarım. Ve tabii ki yine yazdıklarımın bağımlılıklarla ilgisi var.

Geçtiğimiz günlerde Adana’da su kanalına düşerek yaşamını yitiren bir gencin annesi “bugün benim bayramım”  Bu ne tezatlıktır ki bir tarafta sevdiği kız için annesinin göğsünü deşip kalbini yerinden çıkaran bir evlada üzülen ana yüreği, diğer tarafta bir su kanalına düşen gencin annesinin “oğlum öldüyse  bugün benim bayramımdır. Eğer öldüyse şeker dağıtacağım” diyen bir anne. Aslında bir tezatlık yok  sadece artık yüreği  yorulan, yüreği oğlunun her gün gözlerinin önünde erimesine dayanamayan bir anne var. Unuttum başta söylemeyi kanala düşen genç 11 yaşından beri uyuşturucu kullanıyormuş. İşte sadece bu iki örneğin karşılaştırılması dahi bağımlılıkların ne kadar iğrenç bir şey olduğunu ortaya koyuyor.

Yoksa bir anne hiç ölen oğlu için bugün bayramım der mi?

Bunun için toplum olarak topyekûn bağımlılıklara karşı bir savaş başlamalıyız.

Hiç kimse ben içmiyorum. Ailemde içen yok. Bana ne diye bir düşünceye girmemelidir. Çünkü herkes bir bağımlı adayıdır ve eğer bir ailede bir bağımlı varsa o ailenin içinde huzur kalmamıştır. Bir binada bir bağımlı varsa o binada herkes için bir yerde sıkıntıya dönüşür. Bir mahallede bir bağımlı varsa o mahallede sıkıntı vardır. Tüm sebeplerden dolayı eğer mutlu, huzurlu, gelişmiş, kültürlü bir toplumda yaşamak istiyorsak öncelikle bağımlılıklara karşı topyekûn savaşmalıyız. Gençlerimizin uyuşturucu, alkol gibi toplumumuzun ahlakını bozabilecek alışkanlıklardan uzak tutmalıyız. Yoksa yarın öbür gün müdahale etmede çok geç kalmış olabiliriz.