Nihayetinde yarın 31 Mart.

Belediye seçimleri Pazar akşamı.

Akla kara belli olacak.

Projeleri kâğıt üzerinde olan birçok parti, besbelli bir beş yıl sonra tekrar kapımızı çalacak.

Kazanan adayların ne yaptığını göreceğiz.

Bavuluyla şehre gelen adaylar, kazanmadığında bavuluyla geldiği yere gidecek.

Bu şehir birçok kez projelerle vaatlerle seçim geçirdi.

Değişen bir şey görmedi, doğrusu.

Herkes fabrikalardan dem vurdu, hükümetin önleyemediği zam furyasına çözüm buldu.

Bu şehrin son bir ayı ne kadar güzeldi.

Her tarafta süslü bayraklar, flamalar, pankartlar.

Mübarek şehir, sanki savaş içindeydi.

Belediye başkan adayları muzaffer bir komutan.

Pazarla birlikte biliyoruz, sular durulacak.

Herkes, oyunu alacak.

Televizyon ekranlarında heyecan eskisi gibi olmayacak.

Nihayetinde vatandaş, seçime özel bir anlam yüklemiyor.

Gelen hangi parti olursa olsun, değişecek bir şey yok.

Kayyımın görevi bırakacağı kesin.

Hangi parti adayı kazanırsa enkaz devraldığını söyleyecek.

Belediye başkanı yeni olunca daire ve şube başkanları değişecek, öncelikle.

Sonrasında söz verildiği için yeni çalışanlar, ihtiyaca göre alınacak.

Sözleşmeli olanların iş akdi feshedilecek.

Eskisi gibi kaldırımların bitmediği işler tamamlanacak.

Yeni başkanı ziyaret için iki ay kabuller başlayacak.

İki ay yeni başkan iade ziyaretlerinde bulunacak.

Bu dört ay içinde belediyede çalışanlar ile çalışmayanlar belirlenecek.

Belirtilen projeler halkla paylaşılacak mı?

Halkla toplantılar gerçekleştirilecek.

Muhtemelen yeni başkanla fotoğraf çektirenler, sosyal medyada paylaşım üstüne paylaşım yapacak.

Başka bir şehir olsaydı, belediyelerde farklı kutlamalar olurdu.

Diyarbakır kayyım sayısı olarak fazla olunca, herkese açık bir alanda yeni başkan ve kazanan diğer adaylar, ortak açıklamada bulunacak…

Konser ve eğlence elbette kazanılmış bir haktır, yeni seçilenler için.

Bunları düşünürken, akla daha yeni fikirler geldi.

Belki de THY için kimileri biletlerini almıştır.

Bavullarını hazırlamıştır.

Etrafta Pazar yorgunluğu ile pazartesi uçağa binip gidecektir.

Pazar akşamı şehirde gürültülü kutlamalar olacak.

Sandıklar açıldıkça coşku artacak.

Pazartesi okullar tatil, elbette.

Eğitim yuvalarına her seçimde siyaseti sokma bizim âdetimiz.

Okullar olmazsa seçim, olmaz kesinlikle.

Pazartesi, hayat ne mi olacak?

Zamlar, beklenen.

İstenildiği oy oranı yakalanırsa mesele yok.

Kimi partilerin kime oy kazandırdığı konuşulacak.

Televole televizyon yorumcuları, kendilerini rehavette bulacak.

Kimin vatanı sevdiğini, kimin sevmediğini belirtecek.

İstanbul, Ankara, İzmir, Mersin, Antalya, Diyarbakır…

Vatandaş ne mi yapacak?

Pazartesi işine gidecek, elbette.

Sofrasında bir lokmanın zamlardan dolayı azaldığını görecek.

Herkes muradına ererken, partiler nerede oyunu artırdığını iftiharla belirtecek.

Üzülenler bu işin demokrasi gereği olduğunu, bunun oyunun kuralını ifade edecek, vatandaşın takdirinin böyle tecelli ettiğini söyleyecek.

Nihayetinde şehirli, ilçeli, köylü, etraftaki işe yaramaz reklâm afişlerinin kirliliğini önemsemeyecek.

Yeni belediye bunları kaldırır da muhtarların afişleri, kimi yerlerde duracak.

Belki iki-üç yıl soluncaya kadar.

Parti adaylarından çok muhtarlar…

Bu da demokrasi oyununun gereği.

Sahi, bizi bu oyunun figüranları haline getiren batı, dört ya da beş yılı neden diretir?

Keşke seçimler, on yılda bir yapılsa, başarılı olan kalsa, olmayan gitse.

İşte neden dört ya da beş yıl?

Neden on yıl değil?

Yarın seçim var.

Biz, bu şehir ve ülke için demokrasi gereği, her ne kadar iyimser olmasak dahi, en iyisinin başa gelmesini istiyoruz.

Nihayetinde nasılsak öyle yönetiliriz.

Sorduk, THY olmasa da diğer kimi hava yolu şirketleri belli ağırlıkları düşürerek, bavullardan extra ücret alıyormuş.

Hava limanına gidildiğinde bakarsınız, cepte para kalmaz, mahcubiyet duyma söz konusu olur.

İyi uçuşlar ve yolculuklar…