Bu Cuma sizlere H.Z peygamber (s.a.v) sevgisi ve yolunda gitme konusu kısa bir şekilde aktaracağım. 

Alimlerimiz ve büyüklerimiz bir kimsenin kalbindeki Peygamber sevgisinin ölçüsünü ve alametlerini dört madde halinde şöylece anlatıyorlar:

1- Peygamberimizi görememe korkusu dünyadaki her şeyini kaybetme korkusundan daha şiddetli olmalı.

2- Peygamberimizin uğrunda malını ve canını feda etmeye her an hazır olmalı.

3- Peygamberimizin bütün emirlerine uyup, nehyettiklerinden sakınmalı.

4- Peygamberimizin yolunda daim olup, O’nun şeriatını müdafaa etmeli.

İşte bu alametler bir şahısta tam manasıyla bulunursa; o kimse gerçekten Peygamberimizin sevgisine sahip olduğu için Allah’a çokça hamd ü senâda bulunmalıdır. Şayet bunlardan bir veya birkaç tanesini kendinde göremiyorsa, o kimse “çocukların bile ak saçlı ihtiyarların hâline dönüvereceği gün” gelmeden ve o günde hesaba çekilmeden önce kendi nefsini hesaba çeksin. Allah’ı ve müminleri aldatmaya kalkışmasın. Çünkü Allah’ı kandırmak isteyen kendini kandırır. Ayet-i kerimede:

“Allah’ı ve mü’minleri aldatmak isteyenler, sadece kendilerini aldatırlar (fakat) onlar bunun farkında değildirler.” buyurulmaktadır.

İşte Hz. Peygamber (s.a.v)'i gerçekten seven her müslümanda bu vasıfların bulunması gerekir. Aksi halde insan tam manasıyla imanın meyvesinden istifade edemez ve Hz. Peygamber (s.a.v)'in şefaatine nâil olamaz.

Ne mutlu ki ezan içinde yer alan "Muhammed" ismi, yirmi dört saatin her anında Allah adıyla birlikte anılmaktadır. Biz sevgili Peygamberimizin adını çok sık anarız. Çeşitli vesilelerle tekrarlanan kelime-i tevhid ve kelime-i şehadetlerde söyleriz.

Hz. Peygamber bir insan olarak güzel bir vücuda sahipti. Uzuna yakın orta boyluydu, heybetliydi. Yürürken ayaklarını yere sert vurmaz, sakin fakat vakarlı yürürdü. Karşılaştığı kimselere önce o selam verirdi.

Peygamberimiz Hazret-i Muhammed (s.a.v ), insanlık tarihinin en mümtaz şahsiyetlerinden biridir. O, her bakımdan üstün özelliklere sahiptir. Evet "Muhammed bir beşerdir, ama her insan gibi bir beşer değildir. O, taşların arasında bir yakut gibidir."

İnsan varlığında akıl, muhakeme, düşünce kadar "duygu"nun da mühim yeri vardır. Din ve inanç alanında duygu daha bir önem taşır. Evet inancın temeli akıl olmalıdır, dini aklederek, düşünüp anlayarak benimsemek gerekir. Ama imanı besleyip geliştirecek olan duygudur. Geniş kitlelerin dini-manevi hayatını yönlendiren motor gücü daha çok duygudur.

Resulü Ekrem'e karşı görevlerimiz, ona inanmak, itaat etmek, onun izinden gitmek, onu sevmek ve salat ü selam getirmektir.

Bir hadiste 3 şeye sahip olan kimsenin "imanın tadı"nı bulacağı belirtilir; bunlardan ilki Allah ve resulünü her şeyden çok sevmek, ikincisi ise, sevdiğini ancak Allah için sevmektir.

Ayrıca Allah Resulü şöyle buyurur: "Sizden biriniz beni annesinden-babasından, çoluk-çocuğunuzdan ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe iman etmiş olamaz."

Hepimize düşen vazife, kendimizi iyice kontrol edip, selef-i salihinin yaptığı gibi onların yolunu ta’kib ederek, Resulullah efendimize hâlis bir ümmet olmaya çalışmaktır.

Allahu tealadan hepimizi rızasına uygun amellerde muvaffak kılmasını sevgili Peygamberimizin muhabbetine erdirmesini niyaz ederiz.