Depremler doğal bir olay olsa da meydana geldikleri yerin özelliklerine ve büyüklüklerine göre farklı etkiler yaratırlar.

Afetler, belirli bir coğrafi bölgede, nispeten aniden ortaya çıkan, kolektif stres yaratan, belli ölçüde kayba yol açan ve toplumun yaşantısını sekteye uğratan olaylardır.

Deprem gibi doğal afetleri; insanlar için fiziksel, ekonomik ve sosyal kayıplar doğuran, normal yaşamı ve insan faaliyetlerini durdurarak veya kesintiye uğratarak toplulukları etkileyen; kaynağını doğal, teknolojik ve beşeri faktörlerden alabilen olaylar olarak tanımlayabiliriz.

Deprem bir doğa kanunu ve ülkemiz toprakları da kahir ekseriyetiyle deprem kuşağı üzerinde olduğuna göre her şeyden önce bu gerçekliği kabul edeceğiz. Bu gerçeklikten hareketle, depremden kaçmak onu yok saymak yerine, depremle yaşamayı öğrenecek ve öğretecek formülleri geliştirmemiz gerekiyor.

9.0 şiddetindeki bir depremi çok az bir kayıpla yaşayan Japonya bunun en bariz örneğidir. Çünkü Japonlar depremi bir olgu olarak kabul edip onunla yaşamayı öğrenecek çok önemli tecrübe ve birikimleri kazanarak yapılanmışlardır. Bizde ise durum, biraz yaparak yaşayarak ilerliyor.

Hala ‘Kervan yolda düzülür’ mantığıyla hareket ediyoruz. Ve maalesef bir türlü jeolojiyle teolojiyi bir araya getiremedik.

Depremden kaçış yoktur. Ancak sağlıklı ve kaliteli, depreme dayanıklı binalar yapmak bizim elimizdedir. Çürük binada oturarak ölümle burun buruna yaşamak, ve bir şey başımıza geldiğinde de Allah’ın takdiri demek çok anlamlı değildir.

Bir şehirde planlama yapılırken fay hattı gerçeği göz önünde bulundurulmuyorsa bunun adına tevekkül değil başka bir şey(!) denir. Yeni binalar yapılırken deprem gerçeği dikkate alınmadan gelişigüzel yapılıyorsa bu çok açık bir kul hakkı ve insan hakları ihlalidir.

Öte yandan depremle insanların inanç ve ahlaki durumlarını doğrudan ilişkilendirmek de isabetli bir yaklaşım değildir.

Acının ve gözyaşının dini, milliyeti ve cinsiyeti yoktur. Ateşin düştüğü yerde herkes vardır ve seferberdir.

Depremle ilgili kayıtlara baktığımızda şu ana kadar meydana gelen 10 büyük depremin şiddetti 8.8. ile 9.5 arasında meydana gelmiştir.

Ülkemizde meydana gelen 10 büyük depremin şiddeti ise 7.2 ile 7.9 büyüklüğü arasında olmuştur.

Meydana gelen depremler ve sonuçlarına baktığımızda bizim ülkemizdeki sonuçları ile diğer ülkelerdeki sonuçlar arasında ciddi bir farklılık vardır.

Deprem öldürmez bina öldürür sözü ülkemizin deprem fotoğrafını çok iyi özetlemektedir.

Bu ağır sonuçların meydana çıkmasını asıl nedenlerinden biri olan Müteahhitlik müessesinin sorgulanmasının gerektiği kanaatindeyim.

Dünyada ne fazla Müteahhit te sahip ikinci ülkeyiz.

Çevre ve Şehircilik Bakanının yaptığı açıklamada ülkemizde 450 bin Müteahhit varmış.

Türkiye’deki Müteahhit sayısı tüm Avrupa’dakinin 10 katın kadar. Almanya daki sayı ise 3.000 civarındadır.

Maalesef her önüne gelenin bina yaptığı bir ortamda tabi ki oto kontrolünde zor olması kaçınılmazdır.

Gölcük, Yalova ve diğer depremlerde meydana gelen can kayıplarının en büyük sebebinin binalar olduğu artık inkar edilemiyor. Buna Van depreminde şahit oldum. 5 blok tan oluşan bir binanın iki bloku tamamen yıkılmışken diğer 4 blokta sadece çatlaklar vardı.

Bu yıkılan bloka bakıldığında demir ve çimentodan Tasarruf yapıldığı veya kaba bir tabirle çalınmış olduğundan dolayı yıkıldığını rahatlıkla söyleyebiliriz.

Artık kabul etmeliyiz, Ülkemiz bir deprem ülkesidir.

Teknolojinin bu kadar geliştiği bir dönemde, olası durumunda sonuçlarının çok ağır olacağı imar ve yapılaşmada gerekenin yapılmamasını anlamak mümkün değildir.

Eğer ki 1500 lü yıllarda yapılan devasa bina ve yapılarımız yüzlerce depreme rağmen hala ayakta kalıyor fakat daha dün yapılan binalarımız, çamurdan kuleler gibi yıkılıp yüzlerce can ve mal kaybına yol açıyorsa oturup düşünmemiz lazımdır.

Vesselam.