Diyarbakır, kadim Mezopotamya’nın en bereketli şehirlerinden biri… Dicle Nehri’nin serin sularının kenti ikiye böldüğü, tarih boyunca suyun hayat verdiği bu topraklar, binlerce yıl boyunca medeniyetlerin beşiği oldu. Suların getirdiği bereket, verimli topraklarla birleştiğinde, bu şehir yalnızca Anadolu’nun değil, tüm insanlık tarihinin en önemli merkezlerinden biri haline geldi. Ancak bugün, suyun böylesine cömert davrandığı bu şehir, halkına en pahalı suyu sunan kentlerden biri olmanın utancını yaşıyor.

Oysa su, bu toprakların kaderine işlenmişti. Tevrat, İncil ve Kur’an-ı Kerim’de anlatılan Nuh Tufanı efsanesi, Diyarbakır ve çevresini kutsal bir toprak parçası olarak işaret eder. Tufanın ardından Nuh’un gemisi bu topraklarda karaya oturdu, insanlık için yeni bir başlangıç burada filizlendi. Sular, bir felaket değil, rahmetin ve umudun sembolüydü. Ne var ki günümüz Diyarbakır’ında su, artık rahmet değil, ekonomik yük haline getirilmiş durumda.

Dicle'nin Bolluğunda Susuz Kalan Şehir

Diyarbakır’ın su kaynakları yalnızca Dicle Nehri’nden ibaret değil. Yeraltı suları bakımından da Türkiye’nin en zengin bölgelerinden biri. Dicle’nin yıllık su hacmi 7.128 hm³, Sinek Çayı’nın katkısıyla bu rakam 7.328 hm³’e ulaşıyor. Buna rağmen, bu suyun Diyarbakırlıların musluklarına pahalıya akması, akıllarda büyük soru işaretleri oluşturuyor.

Özellikle Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi’nin yönetimindeki eksiklikler, halkın suya erişimini giderek zorlaştırıyor. Belediye Başkanı Serra Bucak ve birinci sıra encümeni Doğan Hatun’un, şehrin en temel ihtiyacını bile karşılayamaz hale gelmesi, halk arasında büyük bir tepki oluşturuyor. Dicle’nin yanı başında, bu kadar su kaynağına sahip bir şehirde, halkın su faturasına mahkûm edilmesi ancak kötü yönetimin bir sonucu olabilir.

Su, geçmişten günümüze kadar Diyarbakır’ı ayakta tutan en büyük nimetti. Şimdi ise yanlış yönetimle birlikte bu nimetin lanete dönüşmesine tanıklık ediyoruz. DEM Partisi’nin yönettiği belediye, adeta suyu bile yönetemeyen bir anlayışla halkı yüksek faturalarla karşı karşıya bırakıyor. Bu şehirde su kıtlığı psikolojisi oluşturmak, halkı suya ulaşamaz hale getirmek, affedilemeyecek bir hatadır.

Tarih Affetmez, Dicle Unutmaz

Diyarbakır, yalnızca bir şehir değil; tarihi, kültürü ve kutsal anlatılarıyla medeniyetlerin kesişim noktasıdır. İnsanlık tarihinin en eski su kaynakları burada şekillendi. Ne yazık ki bugünün yöneticileri, bu tarihsel mirası koruyamıyor. Geçmişte tufandan sonra insanlığa hayat veren bu topraklar, şimdi ekonomik ve siyasal bir tufanla boğuşuyor.

Dicle Nehri, binlerce yıl boyunca nice hükümdar, peygamber ve filozofa tanıklık etti. Ancak bugünün tanıklığı, halkı susuz bırakan ve suyu lüks haline getiren bir yönetimin başarısızlık hikâyesidir. Bu yanlış yönetim, su gibi aziz bir nimeti, halkın sırtında bir yük haline getirmiştir.

Su, yaşamın kaynağıdır. Ancak Diyarbakır’da hayatı zorlaştıran bir maliyet haline getirilmiştir. Yönetimler gelir ve gider, ancak halkın vicdanı, adaletsizliği unutmaz. Dicle ve Fırat, bu hataların sessiz tanıklarıdır. Gün gelecek, halk da bu yönetimi ve su politikalarını unutmayacak.

Bugün, bu yanlışı düzeltmek ve halkın suya adil fiyatlarla erişmesini sağlamak bir zorunluluktur. Bu mesele sadece belediyecilik sorunu değil; aynı zamanda tarihsel, insani ve ahlaki bir sorumluluktur. Dicle’nin kıyısında yaşayan halk, bir tufanı daha hak etmiyor. Artık zaman, suyun bereketini hak ettiği gibi yönetme zamanıdır.