İnsanlar, Îmân ve takvâ’nın dışında, eşittirler. Eğer övünme zenginlik sebebiyle ise, kâfir zengin; mü’min de fakîr olabilir. Bunun aksi de olabilir. Eğer bu asâlet soy sop bakımından ise kâfir nesebce daha soylu; mü’min ise bir siyahî köle olabilir. Aksi de olabilir. Hâlbuki, takvâ yoksa bunların zenginliğin ve soyun sopun vb. hiçbiri tercîh unsuru olamaz.

Âyet’in, başındaki: “Ey insanlar, biz, sizi bir erkek ile bir dişiden yarattık…” hitâbının ma’nâsı şudur: “Sizi Âdem ve Havvâ (A.S.)’dan yarattık, bundan dolayı birbirinize karşı övünebileceğiniz bir şey yoktur. Hepinizin, insan olarak, cinsi tektir. Meselâ, sinekler ile kurtlar arasında farklılığın kanunları vardır. İşte mü’min ile kâfir arasındaki fark, değer yönünden tamâmen zıddır. İnsan cinsinin ferdleri arasındaki farklılık, cins açısından değil; îmân küfür yönündendir. O hâlde maddede, cinste, malda mülkte, fakirlikte zenginlikte, soyda sopta, güzellikte çirkinlikte birbirinize karşı övünemezsiniz. Çünkü bunların Allâh katında tercîhe değer bir yönü yoktur. Şâyed aranızda bir farklılık ve rüchâniyyet tercîhe değer  söz konusu ise oda yaratılışınızdan sonra meydâna gelen şeyler sebebiyledir ki bunların en hayırlısı takvâ ve Allâh’a yakınlık kesbetmektir kazanmaktır .

Bu din Allah’ın nimetlerini birilerine, belli bir ırka, soya sopa özgü kılmamış, bütün insanlığın istifadesine sunmuştur. Birey ve toplumun mutluluğunu sağlayacak, onları dünya ve ahiret yaşamlarında mesut edecek genel ilkeleri insanlığa hediye etmiştir. Bu ilkelere sarıldığı zaman birey, dünya ve ahiret mutluluğuna erişecek ve Allah’ın katında üstün bir mevkiye ulaşacaktır. Allah’ın indinde üstünlük kazanmak ise takva sahibi olmaya bağlıdır.

Ekonomik, sosyal ve kültürel hayatta takvalı olmaya çalışmak, Kur’an tarafından teşvik edilen bir erdemdir. Bireysel ve toplumsal hayatlarında bu Kur’ani ve aynı zamanda da ahlaki ilkeye uygun eylem ve davranışlarda bulunan bireyler çoğaldıkça son zamanların en buhranlı dönemini yaşayan dünyamız ve dolayısıyla insanlık rahat bir nefes alacaktır umudundayız.

Neticede takva bir hayat tarzıdır; onu fert olarak kendi yaşamlarında uygulamaya geçirenler kurtuluşa erecekleri gibi toplumsal hayat biçimlerine dönüştüren sosyal gruplar da ilelebet mutlu ve huzurlu yaşayacaklardır.