Basın tarihi incelendiğinde görülmektedir ki, gazetelerin çok büyük bir bölümü yerel olarak doğmuş; bazıları ekonomik ve teknolojik gelişmelerden yararlanınca, yerel özelliklerini terk ederek ulusal, hatta Avrupa’daki bazı gazeteleri hatırlamak gerekirse evrensel olmuşlardır.

Toplum yaşamında, yerel gazetelerin çok önemli işlevleri vardır. Bu gazeteler yayımlandıkları kentlerin, hatta ilçelerin insanlarıyla iç içedir, hatta onlardan bir parçadır. O kentin bütün sorunları ile yoğrulmakta ve okur-gazete ilişkisi çoğu kez, aile yakınlığı ve ilişkileri boyutlarına kadar varmaktadır.

Çoğulcu demokrasilerin en önemli koşulu, siyasal görüşlerin, dolayısıyla siyasal partilerin varlığıdır.

Yerel düzeyde, çeşitli siyasal görüşleri yansıtan gazeteler de bu açıdan demokrasinin yerleşmesine katkıda bulunmaktadır

Yerel basının temel özelliği ise yayımlandığı yörede, bireylerin sorunlarını çözmelerine yardımcı olmak, bireyler arasındaki ilişkilerin olumlu yönde gelişmesini sağlamak, yerel düzeydeki kamuoyunun oluşmasına katkıda bulunmak ve bu arada yerel yönetimleri bir ölçüde denetleyerek, eleştirerek kamu görevi yapmaktır.

Yerel basın, bölgenin ve bölgede yaşayanların her türlü sorununu ve bu sorunların karşısında üretilebilecek çözüm önerilerini gündeme getiren, tartışan, yerel yönetim ile merkezi yönetim arasında köprü işlevi gören, halkın gözü kulağı olduğu kadar, yerel yönetimin dili de olabilen bir işleyişle, kişileri küreselleşme girdabından biraz olsun alıkoymaktadır.

Yerel basın, doğrudan bölge halkıyla iç içe yaşadığı için, bölgede gelişen olaylara çok daha yakındır. Bölgeyi ve bölge halkını iyi tanır. Yerel halk, kendi gazetesinde kendi sorunlarını, gelişmelerini, sesini, yüzünü görür, Kendisiyle ilgili her şeyi daha yakından izler; olaylara daha yakından sahip çıkar.

Yöre halkının moral kaynağı olan yerel basın, bireylerin, çevreleriyle ve kendileriyle barışık, ilgili, bilgili ve yetkilileri yönlendirici yaşamalarını sağlamakla yükümlü, dolayısıyla da çok önemli bir görevi üstlenmiş bir kurumdur.

Bir açıdan yerel basın yönetenlerle yönetilenler arasında bir köprü durumundadırlar.

Yerel kamuoyunun temel iletişim aracı olan yerel basın, yöredeki kamusal çalışmaların, yatırımların, uygulamaların da denetçisi konumundadır.

Diyarbakır'da yerel basının durumuna gelince, yerel yöneticilerle yerel basın arasında ciddi bir kopukluk görmekteyiz, maalesef iletişim kanalları kapalı.

pandemi etkisinin uzun bir süre tüm dünyada devamı etmesi en çok yerel basını olumsuz etkiledi. yerel basın bu süreçte yerel yöneticiler tarafından kaderleri ile başbaşa bırakıldı.

buda yetmezmiş gibi Diyarbakır'da yerel basının yaptığı haberler kimi zaman yerel yöneticilerin gereksiz ve yerinde olmayan tepkisine neden oldu.

sayın yöneticilerimiz, basının özellikle yerel basının kamusal alanda var olan eksiklik ve aksaklıkların tespiti ve giderilmesinde önemli bir görevi yerine getirdiğinden habersizler galiba.

Diyarbakır Valisi ve büyük şehir belediye başkan yaklaşık bir yıldan fazla Diyarbakır'da, zaman zaman STK'lar ile bir araya gelerek şehrin sorunları ile ilgili görüş alışverişinde bulundu fakat şehrin temsilinde önemli ayaklardan biri olan yerel gazeteler veya temsilcileri ile bir araya gelmedi veya en azından bu bu kesimi dinleme zahmetinde bılunmadı.

belediye ile ilgili reklam ve tanıtımlar bazı ulusal gazetelere verme gereği duyuluyor.
istanbul veya izmirdeki okuyucuların diyarbakır belediyesindeki etkinlik ve faaliyetleri bilmesi büyükşehire ne katkısı olacak bilemiyoruz, zira izmirden bir okuyucu veya bir ebevenynin çocuğunu diyarbakırdaki belediyenin yüzme kursuna gönderecek hali yok takdir edersiniz.

Diyarbakır'da yakın zamanda Diyarbakır tanımı ve ekonomisine katkı sağlayacak zerzevan kalesi için yerel basın verdiği desteği görmezden gelen yöneticiler bir taraftan surları onarırken diğer taraftan yerel basın ile arasında sur gibi set çekenlerin hiç bir zaman bu şehire faydası olmayacak galiba.