Fiyatlar uçuyor, yakalayana aşk olsun. Emekliler, fiyatların uçuşuna yetişmekten yorgun ve bitap düşmüş durumda. Emekli, bunca emek vermiş. Hayatının son deminde birkaç kuruş maaşla geçinemiyorsa ne denmeli? Üç-dört kişilik bir emekli ailesinin mutfağı, kirası, insani giderleri, elektriği, suyu, ulaşımı ne tutar?

Sineması yok. Tiyatro nanay! Seyahat zinhâr yasak! Gazete, dergi mi? Marka elbiseler mi? Haftada bir dışarda ailece yemek mi? Bir pastaneden dondurmalı baklava ya da kadayıf mı? Sabah sabah pazar günü paçacıda ailece kahvaltı mı?

Emekli, bu yetmezmiş gibi, "Sıkın dişinizi" dendikçe kahroluyor. Dört kişilik bir ailenin mutfağına aylık şu malzemeler giriyor mu?

- Üç kilo balık
- Üç kilo tavuk
- İki kilo kırmızı et
- On kilo meyve
- On kilo sebze 
- On kilo yağ
- Üç kilo pirinç
- Üç kilo bulgur 
- On paket makarna 
- Üç kilo mercimek
- Üç kilo peynir 
- On kilo yoğurt
- Beş kilo süt

Mevsime göre değişken kimi giyim ve kuşam ihtiyaçları da var: ayakkabı, palto, mont, eldiven, çorap... Okula giden öğrenci masrafı, ulaşım gideri... Ekonomi şahlanıp koşuyor, döviz fırlıyor, depara kalkarak. "Hak, Eşitlik, Özgürlük, Adalet!" Minibüs ve otobüs ücreti zamlanmışsa hayır! Görüyorsunuz, biz emekliler de artık uçmaya başladı...

Kolay mı on iki bin beş yüz lira ile ayın sonunu getirmek? Kira, elektrik, su, telefon, yol ücreti dışında maaş kalırsa mutfak... Biz çağ atlıyoruz da maaşlarda erken yaşta emeklilik siyasette ekonomik dengeleri sarsıyor. 38-43 yaşında emeklilik, başka ülkede yokmuş. Emekli olanların çoğu çalışıyormuş. Böyle demişlerdi, televizyonda yorumcular. İyi de, program başı ne kadar aldıkları bir açıklansa...

Emeklinin çalışmayanına on iki bin beşyüz ile geçinmek çok zor. Evin olsa yine güç. Evde çalışanın olmazsa... Hastaysan... Tuzu kuru olanlar için Cadde 75 ve kimi AVM'ler fiyatlarıyla vatandaşa hizmet sunuyormuş. Bu maaşla mı? Sevinçten uçacağımız günler gelecek... Torunlarımız mutlu yaşayacak. Hem on beş-yirmi yıl ne ki! Çoğu emekli dünya değiştirip ruhen uçacak değil mi?