Türkiye’nin son iki gündür konuştuğu trajik bir olay, Diyarbakır’da yaşanan acımasız bir cinayet.

 Küçük bir kız çocuğu olan Narin, bu olayın merkezinde. 

Öyle bir trajedi ki tüm ülke nefesini tutmuş, ekran başında bu vahşeti izliyor. 

Ancak bu üzücü olay sadece Diyarbakır’da yaşanmadı, Türkiye’nin her yerinde benzer acı olaylar yaşanıyor. 

Peki, neden bazı şehirler “vahşi” ilan edilirken bazı şehirlerin bu tür olayları ya görülmüyor ya da üstü hızla kapatılıyor?

Tekirdağ’da yaşanan, en az Diyarbakır’daki olay kadar vahşi bir cinayet, haberlerde yer bulamıyor bile. 

İstanbul’da bir mezarlıkta 6 yaşındaki masum bir kız çocuğu hunharca katledildi. 

Basında yer bulması gereken bu olaylar, sessizce geçiştirildi, satır aralarına sıkıştırıldı.

 Neden? 

Adalet bazı şehirler için geçerli de diğer şehirler için değil mi?

 Diyarbakır’da yaşanan olaydan sonra, tüm bir şehrin halkı “vampir” gibi lanse ediliyor. 

Kim veriyor bu yetkiyi? 

Bir bireyin işlediği suç yüzünden, milyonlarca insanı yaftalamak kimin haddine? 

İşte tam da bu noktada adaletin şaştığını, Türkiye’nin bazı bölgelerine karşı içten içe beslenen önyargıların devreye girdiğini görüyoruz. 

Diyarbakır halkı, sadece yaşanan bu korkunç olayla değil, aynı zamanda ülkenin dört bir yanından yüklenen bu haksız suçlamalarla da mücadele etmek zorunda bırakılıyor. 

Elbette Narin’in yaşadığı bu trajedi tek başına yeterince ağır, yeterince sarsıcı. 

Ancak bu olay, Diyarbakır’ı suçlama, yaftalama kampanyasına dönüştürülmemeli. 

Bu tür bir yaklaşım hem adaletsiz hem de insafsız. 

Narin’in ailesinin içindeki vahşi canilik, tüm Diyarbakır’a mal edilemez. 

Bu çocuk, kendi ailesinden gelen şiddetin kurbanı oldu; ama bir şehrin tamamı bu cinayetle özdeşleştirilmemeli.

Bu ülkede yıllardır bazı şehirlerin halkı “daha az değerli” görülüyor. 

Üzücü ama gerçek. 

Bazı şehirlerde yaşanan olaylar Türkiye gündeminde hemen yer bulurken, bazıları adeta görülmüyor, duyulmuyor.

 Tekirdağ’daki vahşet, İstanbul’daki cinayet, Diyarbakır’dakinden daha az mı sarsıcıydı? 

Elbette hayır. Ama Diyarbakır olunca, olay büyütülüyor; halk adeta “kan emici” gibi gösteriliyor. 

Bu adaletsizlik, Türkiye’nin tümünde barışa ve kardeşliğe zarar veriyor. 

Bizim asıl meselemiz, her ilde yaşanan trajedilere aynı duyarlılığı gösterebilmek olmalı.

 Küçücük çocukların yaşamları hangi şehirde olursa olsun aynı değerle korunmalı. 

Ancak Diyarbakır’da yaşanan bu acı olay, sırf şehrin adı Diyarbakır olduğu için tüm ülkeye önyargılarla, suçlamalarla lanse ediliyor. 

Bu, adalete olduğu kadar insanlığa da aykırıdır.

 Diyarbakır halkı, yıllardır bir yandan önyargılarla, bir yandan yargısız infazlarla mücadele ediyor. 

Bu tür olaylar, şehre karşı oluşturulmuş toplumsal önyargıları besliyor. 

Artık yeter! 

Diyarbakır insanı da bu ülkenin evladı. 

Herkes gibi hak ettiği saygıyı, adaleti istiyor. 

Bir kişinin işlediği suçtan tüm şehir sorumlu tutulamaz.

Diyarbakır’ı vampir gibi göstermeye çalışan zihniyet, bu ülkenin gerçek sorunlarını görmezden gelmekten başka bir şey yapmıyor.

 Bizim asıl ihtiyacımız, bu ülkenin dört bir yanında adaletin eşit şekilde işlemesi. 

Bir çocuğun hayatı Diyarbakır’da mı, İstanbul’da mı, Tekirdağ’da mı sona ermiş; fark etmez. 

Aynı acıyı hissetmeli, aynı öfkeyi duymalıyız.

 Basının görevi de sadece bir yeri hedef göstermek değil, gerçekleri tüm açıklığıyla, tüm dengesiyle ortaya koymak olmalı. 

Bu ülkenin adalet sistemi, Diyarbakır için de İstanbul için de, Türkiye’nin en batısı için de en doğusu için de aynı ölçüde hassas olmalı.

 Diyarbakır’da yaşanan bu trajedi, tüm ülke için bir sınavdır. 

Bu sınavda ya adaletin gözlerini kapatacağız ya da hep birlikte bu ülkenin geleceği için, adaletin tek bir kişiyi değil, herkes için geçerli olduğu bir ülke inşa edeceğiz.