Rahmetli Muharrem Güler, yaşasaydı belki bir şiirinde böyle derdi.

Seçimlerde konserlerle miting yapmalar, yabancımız sayılmaz.

Seçimlerde herkes kendi şarkısını dinler.

Seçim şarkılarıyla oy toplamak ve şarkısı beğenilen partiye oy vermek ne derecede doğru, bilmiyoruz.

Biliyoruz ki her şarkı her yerde söylenmez.

Artık trafik kurallarını alt-üst eden desibeli yüksek şarkılar...

Kulağı oldukça rahatsız eden bu volumu yüksek seslere belediyeler çözüm bulmalı.  yüz-yüz elli metreden duyulacak ses yeterli.

Mübarek şarkılar, marşlar bir kilometreden fazla uzaklıkta" Burdayım." diyor.

Semt pazarlarındaki bağrışmalar, fiyatların söylenmesi rahatsızlık verirken...

- Geliyoruz!..

Anladık da yeni bir kıta mı keşfettiniz?

- Biz buradayız...

Dün neredeydiniz, biz burada iken?

-  Herşey Diyarbakır için!..

Bir cumbaba vardı. Mübareğin fotür şapkası meşhurdu. Bir dönem "Her şey Yahya için." denirdi.

Dürüst olanları tenzih ediyoruz. Her şey Diyarbakır için olsaydı, şehir neden bu duruma düşerdi?

Oda seçimleri yapılır, aynı söz.

Dernek kongrelerinde değişen söz yok.

Futbol takımlarının toplantısında aynı şey.

Girin sanal ortama, şehrine sevgisini bu sözle ifade eden edene.

Yahu biz " Ako p... miyiz?" diye bir söz var.

Dahası üvey evlada bir şeyin düşmemesi gibi.

Herkese ve herkeste var da bu şehre niye yok?

Seçime giren hangi parti ise ya da bağımsız aday ise, "  Herşey Diyarbakır için" demesin.

Böyle diye diye her şey yalan ve talan oldu, arabesk şarkılarda olduğu gibi.

(...)

Şu marş, şarkı, türkü her neyse cadde cadde, sokak sokak ne gerek var?

Afişleriniz asılı, her yerde.

Yakıt oldukça pahalı.

Bütçenize ek gider eklenmesin.

Eğer işporta diliyle şarkıyla türküyle oy istiyorsanız ya kendinizi anlatamamışsınız ya da...

Evet, reklamın iyisi ve kötüsü yok, olamaz.

P&R Çalışmanız kötü ise bir de yumurta, domates, ...

Onlar da pahalı söyleyelim.

Bir yumurta en az 4 TL.

30'lu koli 105-115 Civarı.

Daha 4$ etmiyor.

Otuz atış hakkınız var.

Vatandaş, sesi yüksek seçim araçlarına yumurta atma modası başlatır mı başlatır...

Öyle duyum alıyoruz...

- Niye yumurta attın?

- Efendim, yüksek sese hassasım.

- Sen söyle...

- Yasada ses sınırları belli. Evimizin önünde dönüp dolaşıyor. Ne ben ne çoluk çocuk. Hakîm Bey, yumurta attım, taş değil. Araçta tahribat yapmaz.

- Sen niye yazdın, gazeteci? Her şey, başınızın altından çıkıyor.

- Şimdi Efendim, yani mesela. Boşuna yakıt israfı var, boşu boşuna. Değil mi, Hakim Bey.

Adam, sesi en sona vermiş, cihazın. Ben o zaman kahvedeydim. Hilâf yoktur, yumurtalar haşlanmış. Masada çayım.

Bir baktım, tuhaf bir ses.

Tam techizat... Fotoğraf makinesini çıkardım. Karşı taraf el - kol işareti.

Ben de pişmiş yumurtayı fırlattım. Meğer onlara göre başka bir partinin kahvesinde oturmuşum.

Sonradan meselede uzlaştık.

Onlar benden davacı ise haşlanmış beş yumurtanın bedelini istiyorum.

- Evladım, Gazeteci ...

- Hakim Bey, yumurtayı fırlatırken üst üste ayağım kaydı. Makinem kırıldı. Gözlük dağıldı. Gelen taşlardan biri camekanı devirmiş.  Bir cam parçası kolumu sıyırmış...

(...)

Bir dostumuzun yazısı böyle.

Devamı mı?

Elbette var.

Ne olacak bu memleketin durumu?

Her şey Diyarbakır içinse madem, kayıp seneleri geri istiyoruz.

Ve's-selâm...