Diyarbakır’da sokağa çıktığınızda halkın sorunlara karşı başını kuma gömdüğünü hissediyorsunuz. Hayat pahalılığı gün geçtikçe artıyor, geçim zorlaşıyor. Bir yere ulaşmak için saatler harcıyorsunuz, adeta hac yolculuğuna çıkmış gibi. Alım gücü iyice düşmüş, kiralar almış başını gitmiş. Bugün asgari ücretin üzerinde kiralar ödeniyorsa, o ülkede ekonomik düzenin sağlanması zor olur. Adil bir ekonomi, adil bir paylaşım olmadan bu çıkmazdan çıkmak mümkün mü? İstanbul’da bir evin kirası 18 bin liraysa, Diyarbakır’da en düşük kira 25 bin liradan başlıyor. TÜİK’in Diyarbakır’da bir araştırma yapması gerek.

Ekonominin daraldığı, arabaların çoğaldığı bir şehirde pazara giden vatandaşlar, fileleri boş döndürmek zorunda kalıyor. Pazarlardaki manzaralar ise düşündürücü: Pazar bitiminde, yoksulların yerde kalan artıkları topladığı bir ülkede yaşıyoruz. Siyaset, bu sorunları çözmek için adım atmıyorsa, biz halk olarak ne diyelim?

Ulaşım Sorunu Yok Sayılıyor
Diyarbakır’da ulaşım bir çile. Şehrin valisi, Büyükşehir belediye başkanı.  bu konuda ne zaman halkın sesine kulak verdi? Diyarbakır halkı saatlerini harcadığı trafik yolları, araçlara ayrılmış yollarda sıkışıp kalıyor. Ancak sorunlardan bihaber yetkililer bu durumu görmezden geliyor.

Denetimsizlik Ekonomiyi Çökertiyor
Diyarbakır’da pazarlar ve marketler denetlenmiyor, emlak piyasası başıboş bırakılıyor. Bu denetimsizlik ise fiyatların sürekli artmasına yol açıyor. Ne belediye ne valilik ne de Ticaret Bakanlığı bu pazarları, marketleri, emlak piyasasını kontrol altında tutuyor. Denetimin olmadığı bir yerde fiyatların yükselmesi kaçınılmazdır.