Tüm dünyada hayat pahalılığı his ediliyor. Her gün gelen zamlardan vatandaş şikayetçi. Sadece bir ürüne değil hemen hemen her şeye, alım gücünün üzerinde yapılan zamları dış güçlere bağlamak yanlış. Ekonomideki yanlış yönetimin sonucu zamlar hayatımıza girdi.

Pandemi ile beraber son bir yıldır halkın gündeminde doğalgaz, elektrik, su, petrol ürünleri, gıda fiyatlarındaki artış var. Bunun yanında altın ve dövizdeki yükseliş gerginliğin tuzu biberi oldu

Halk hayat pahalılığından şikâyet ederken Türkiye'de iktidar ve muhalefet partilerinin bu konuda yaptıkları açıklamalar durumdan siyasi rant elde etmekten öteye geçmiyor, vatandaş tatmin olmuyor. Halkın alım gücü her gecen gün azalıyor. Halkın muhalefetten bir beklentisi yok. Hükümetin ise zamlara karşı ne zaman yapıcı ve ekonomiyi düzeltecek adımlar atacağı belli değil.

Sadece meyve ve sebzede değil, TUİK verilerine göre, son bir yılda ekmek fiyatlarındaki artış yüzde 26, makarnada yüzde 21.Bu oran, tavuk etinde yüzde 64, dana etinde yüzde 23, ay çiçek yağında yüzde 60, yumurtada yüzde 49, süt ve yoğurtta yüzde 35 düzeyinde. Ekim ayında yapılan zamlar yukarda verdiğimiz rakamları da geçiyor.

Çarşı pazara yansıyan fiyat ise bu oranların neredeyse iki katı. Buna bir de pazar ile market ürün fiyatları arasındaki fark eklenince marketten alışveriş yapan tüketiciler açısından durum daha da zorlaşıyor.

Konut kiralarına gelen zamlar yüzde iki yüz. İnşaat malzemelerine yapılan zamlar konut fiyatlarına yansıdı. Geçen yıl bu ayda Diyarbakır'ın en lüks tabir etiğimiz yerinde bir daire yedi yüz bin iken şimdi iki milyona yaklaşıyor.

Memur, işçi için ev alımı bir hayal oldu. Siyaset halkın sorunlarına çara bulma merkezi olmalı sorun yaratma merkezi olmamalı.

Maalesef, AK parti şimdiye kadar elde ettiği tüm kazanımları bir bir kaybediyor.  

Türkiye'de bir partiyi halk sandıkta nasıl iktidara getiriyorsa aynı sandıkta iktidardan düşürmenin yolunu da biliyor. Hayat pahalılığının önüne geçmesi için reçete basit fakat bunu uygulayacak irade ve iktidarın olması gerekiyor.

Bu reçete sadece zamlar ve hayat pahalılığı için olmamalı.

Yolsuzluklar için bir reçete, liyakat için bir reçete, devlet kaynaklarının sadece birileri için peşkeş çekilmesi için bir reçete, velhasıl hastalık tüm bedeni sarmadan ki neredeyse sarmış saracağı kadar ciddi bir tedavi ve müdahale olmazsa sandıktan iyi bir reçete çıkmayacağı kesin.