Her bayram Diyarbakır ciğerle anılıyor. 

Sosyal medyada, televizyonlarda, haber bültenlerinde tek bir şey: “Ciğerin başkenti Diyarbakır!” Peki soruyorum size, Diyarbakır sadece bu mu? Bu kadarı mı? Bu kadara mı razıyız?

Ben Diyarbakır’ın geçmişini bilen, tarihini soluyan biri olarak söylüyorum: 

Diyarbakır bir tüketim şehri değildir. Diyarbakır, üretimin şehri olmalıdır. 

Ama ne yazık ki bugün komşu illerin bile gerisindeyiz. 

Ekonomide, eğitimde, sağlıkta, hizmette… 

Her alanda gerideyiz. Çünkü bu şehri ayağa kaldıracak bir lider yok. 

Herkes kendi derdinde. 

Sivil toplum kuruluşları mı? Koltuk derdinde. Kendi yandaşını nereye yerleştireceğinin peşinde. 

Peki ya Diyarbakır’ın geleceği? 

O kimsenin umurunda değil.

Basına gelince...

 Üzgünüm ama basın da kendi görevini layıkıyla yerine getirmiyor. 

Göz göre göre yapılan hayvan katliamları karşısında kimse ses çıkarmıyor.

 Kurban Bayramı’nda dini vecibesini yerine getiren vatandaşa dünyayı dar eden bazı "hayvan severler", Diyarbakır’da tonlarca ciğer tüketilirken neredeler? 

Hayvanlar kesilirken neden suskunlar?

Diyarbakır’ın artık ciğerle, kebapla, birkaç günlük turistle anılması yetti.

 Esnaf bir hafta gülüyor, sonra yine ağlıyor. 

Kalıcı çözüm yok. 

Üretim yok. Planlama yok.

Peki belediyeler ne yapıyor? 

Halkı ne zaman dinlemişler? 

Halkın sorununu ne zaman çözmüşler? 

Ama konu kendi yandaşları olunca, sorunlar jet hızıyla çözülüyor.

 Halk mı? 

Beklemeye mahkum.

Bir de köşebaşlarını tutmuş, siyasetin gölgesinde iş döndüren insanlar var. 

Bu insanlar ne zaman bitecek bilmiyorum. Ama artık yüz verilmemesi gerektiğini çok iyi biliyorum. 

Bir kısmı “Allah Allah” derken, her türlü isyanı içinde taşıyor. Yalanı siyaset zannediyorlar.

 En kötüsü, kendi yaptıklarının farkında bile değiller.

Diyarbakır’ın görünmeyen ama iliklerimize kadar hissettiğimiz bir acısı var. Gençlik bitmiş durumda. Umut yok, yol gösteren yok. 

Bu gençliğe sahip çıkacak, onlara hayal kurduracak, yol gösterecek bir lidere ihtiyaç var. Gerçek bir lidere…

Artık yeter. Diyarbakır’ın şahlanma zamanı geldi.

 Bu şehir bizim. Hep birlikte ayağa kaldırmamız gerekiyor. Basınıyla, STK’sıyla, esnafıyla, genciyle, yaşlısıyla... 

Diyarbakır’ı gerçek kimliğiyle tanıtalım.

 Tüketen değil, üreten bir şehir olarak yeniden inşa edelim. Geleceğe umut bırakalım.

Sağlıklı, üretken ve bilinçli bir toplum için hep birlikte...