Her 30 Ağustos Zafer Bayramı ve Cumhuriyet Bayramı gibi milli günlerde, cuma hutbelerinde Mustafa Kemal Atatürk’ün adının anılıp anılmadığı ya da adına dua edilip edilmediği konusundaki tartışmalar, Türkiye’de belli bir kesim tarafından sürekli olarak gündeme getiriliyor.

Bu tartışmaların amacı ne?

İslam’ın manevi ikliminde, ibadetin içeriğini ideolojik zemine çekmek ve dini semboller üzerinden gereksiz bir kamplaşma yaratmak mı?

Kuran-ı Kerim’in de işaret ettiği üzere, “Sizin dininiz size, bizim dinimiz bize.” İslam dini, kendi kuralları, hükümleri ve öğretileri olan bir inanç sistemidir. Hutbeler de İslam’ın belirlediği esaslar doğrultusunda, Peygamber Efendimiz’in sünnetine uygun olarak okunur. Ancak bazı kesimler, hutbelerde Atatürk’ün adının geçmemesini bahane ederek, her yıl aynı tartışmayı alevlendirmekte ve imamları suçlamaktadır.

 Oysa bu tür iddialar, tamamen konunun bağlamından koparılmasına ve dini değerlerin siyasi argümanlarla yıpratılmasına hizmet eder.

Hutbelerin amacı bellidir: Müslümanları Allah’ın emirleri doğrultusunda bilinçlendirmek, onlara Peygamber Efendimiz’in hayatından örnekler sunmak ve İslam’ın evrensel değerlerini hatırlatmaktır.

 Hutbeler, bu manevi amaç doğrultusunda okunur ve okunmalıdır.

 Hutbede siyasi liderlerden bahsetmek, tarihsel figürleri anmak ya da belli bir ideolojiyi yüceltmek İslam’ın özüne uygun değildir.

Dini ibadetlerin asli gayesi, bireyi Allah’a yaklaştırmak ve manevi bir arınma sağlamaktır.

Bu bağlamda hutbenin amacı, herhangi bir kişiyi yüceltmek değil, Allah’ın mesajını iletmektir.

Bazı kimselerin “Atatürk’ün adı hutbelerde neden anılmıyor?” sorusuyla sürekli gündem yaratması, dinin özünden uzaklaşmaya neden oluyor. Hatta bir gün çıkıp, hutbelerde Atatürk’ün Nutuk’unun okutulmasını talep edecekleri günlerin gelmesi de ihtimal dahilinde. Oysa ki İslam’ın kutsal metinleri, Müslümanların hayatını düzenleyen, onlara yol gösteren ve ahlakını şekillendiren temel kaynaklardır. Hutbeler, bu kaynakların ışığında okunmalıdır.

 İmamlar, İslam’ın manevi mesajını cemaate ileten, onları doğruya, güzele ve iyiliğe yönlendiren birer rehberdir.

Maalesef, bazı imamların hutbeleri bitirirken kendi beğendikleri bir şiiri okumaları, hutbenin dini ve manevi ciddiyetine zarar verebilir.

 İmamlar, Peygamber Efendimiz’in makamında olduklarını unutmamalı ve bu sorumluluğu hakkıyla yerine getirmelidirler.

 Hutbe, İslam’ın evrensel mesajını cemaatle paylaşmanın en önemli yollarından biridir. Bu yüzden hutbenin içeriği, dini kurallar çerçevesinde belirlenmeli, kişisel yorumlardan ve beğenilerden arındırılmalıdır.

Her bayramda, İslam’a ve Müslümanlara saldırmak için hutbeleri bahane edenlerin amacı nettir: Dini değerler üzerinden ideolojik bir kavga başlatmak ve toplumu kutuplaştırmak. Bu yaklaşım, İslam’a saldırmak için fırsat kollayan bazı çevrelerin sığ düşünce yapısını ortaya koyuyor.

 Hutbeler, İslam dininin gereğidir; ne Kemalizm’in ne de başka bir ideolojinin. Hutbe, İslam’ın mesajını anlatmak için vardır ve öyle kalmalıdır. Eğer birileri Kemalizmi savunmak istiyorsa, hutbeler üzerinden değil, kendi mecralarında bu tartışmaları yürütmelidirler.

Türkiye’nin çözülmesi gereken birçok önemli sorunu varken, bayramlarda sırf dini değerlere saldırmak için hutbeleri gündeme getirenler, topluma fayda sağlamaktan çok, zarar vermektedirler.

Bu tür tartışmalar, İslam dinine ve Müslümanlara yönelik bir saldırıdır ve bilgi eksikliğinden kaynaklanmaktadır.

Hutbeler, İslam’ın gereği olarak okunur ve okunmalıdır.

 İmamlar, Allah’ın emirlerine uygun şekilde görevlerini yapmalı, dünya menfaatleri için dini değerlerini satmamalıdırlar.

 Hutbeler, İslam’ın sesi olmalı; hiçbir ideolojinin propaganda aracı haline getirilmemelidir.

 Dini değerleri, ideolojik tartışmaların dışında tutmak, hem toplumun huzuru hem de dinin saygınlığı açısından en doğru yaklaşımdır.

İslam, ideolojilerin ötesinde bir hakikattir ve hutbeler, bu hakikati yansıtan en önemli unsurlardan biridir.