İnsanı geleceğe bağlayan iki güzel sözcük bilirim; umut ve hasret yani özlem. Bütün beklentilerimiz bir anda kâbusa dönüverdi. Bir şarkının mısralarında ifade edildiği gibi, “baharı beklerken ömrüm kış oldu” noktasına geliverdik. Korona virüsü insanları öyle bir çarptı ki, asırladır böyle bir felâket yaşanmadı dünyada. Nereden geleceği, kimi etkileyeceği hiç belli değil.

 Corona 19 salgın hastalığı, Neticede garibanlar, yoksullar ölüp gider.  Ancak bu kez böyle olmadı; korona biraz sosyal adaletçi noktadan hareket ederek zengin, fakir ayrımı yapmadı. Devlet başkanları, başbakanlar bir yana, bilim dünyasını da dize getirdi. En gelişmiş ülkelerin tıb merkezlerinde binlerce bilim insanı çâre arıyor. Milyar Dolarla ifade edilen paralar ayrılmış. ilaç bulabilirler mi bilmem ama bilimin görevi de araştırma yapmaktır.

Şu an görünen tablo iç açıcı değil. Çâresi bulunmayan her dert insanları tedirgin eder, hatta korkutur.Vak’a sayısı artıyor mu, azalıyor mu? Ölenler, iyileşenler derken,her gün çetele tutar olduk. Bu durumu devamlı yaşamak insanların ruh sağlığını bozuyor.

Son on sekiz aydır, her türlü hareketimiz, ilişkilerimiz kısıtlandı. Alışmadığımız bir durumla karşılaştık. “Sosyal mesafe” adı altında, çevremizde iki metre çapında bir yalnızlık alanı meydana geldi. En çok sevdiğimiz kucaklaşma, kafa tokuşturma, el sıkışma gibi alışkanlıklarımız artık yok. Belki de uzun süre bunları hepten unutacağız.

Ramazan davetleri ne güzel olurdu. Dost, akraba bir araya gelir, birlikte oruç açmanın lezzetini tadardık. Câmilerimiz, ramazanla birlikte daha fazla şenlenir, terâvih namazları topluca kılınırdı. İbadet anlayışıyla ve yemek kültürüyle ayrı bir özellik taşıyan ramazan, ne yazık ki bu yıl gereği gibi yaşanamadı. Herkes sessizce orucunu tuttu, kendi başına ibadetini yaptı.

Bugün bayram; ortalıkta en küçük bir sevinç, kıpırdanış yok, üstelik sokağa çıkma yasağı gibi ağır bir yaptırım da var. Bu yasak gelmeli miydi? Çok doğru bir karar. Çünkü bayram trafiği mutlaka yoğun geçecekti. Geçen yılları hatırlayalım; günler öncesinden Diyarbakır boşalır, binlerce insan baba ocağını ziyarete çıkardı. Bu durum büyük sıkışıklıklara sebebiyet verir, yollarda olağanüstü önlemler alınırdı. Bu seyahatler iç turizmi, dolayısıyla ekonomiyi harekete geçirir, ramazan bereketi yaratırdı. Görüyoruz ki, bu yıl en küçük bir kıpırdama yok, hatta ekonomi diliyle konuşacak olursak yaprak kımıldamıyor.

Ekonomi gittikçe daralıyor, işler iyi gitmiyordu. Salgın dolayısıyla her şey daha zor bir sürece girdi. Esnaf, dar gelirli, köylü perişan. Sanayide üretim kapasitesi düştü. Çarkı yeniden hızlandırmak lazım. Ramazan bayramı şöyle veya böyle geçecek. Önümüzde Kurban Bayramı var. İnsanlar kurban kesmez ise kıyamet kopmaz. Ancak hayvancılık sektörümüz büyük yara alır. Besicilikten ekmek yiyen milyonlarca insanımız, köylümüz perişan olur. İnşallah alınan önlemler başarıyla sonuçlanır; yine kurbanlarımızı keser, ağız tadıyla huzurlu bir bayram yaşarız.

Bayramınız kutlu olsun.  Allah (c.c)sağlık ve huzur içinde nice bayramlar geçirmeyi bizlere nasip etsin. Sevelim, sevilelim; sevgiden daha güçlü bir nesne yok.