Bazen bir nimetin farkına ancak onu kaybedince varırız.
Bazen de elimizde dururken, kıymetini bilmediğimiz için, o nimet başkasının gözyaşına dönüşür.

Kardeşlik de böyle bir nimettir.
Allah’ın müminlere bahşettiği en büyük toplumsal nimettir.
Ama biz bu nimetin hakkını vermediğimiz için bugün:
– Gazze’de çocuklar açlıktan ölüyor,
– Filistinli anneler gözyaşlarıyla sabah ediyor,
– Ümmetin dört bir yanında mazlumlar sahipsizlik içinde kıvranıyor.

Çünkü kardeşliğimiz parçalanmış…
Çünkü biz, birbirimiz için yanan bir yürek olmaktan uzaklaşmışız.
-

Kur’an, "Müminler ancak kardeştir." (Hucurât, 10) buyururken biz, mümin kardeşlerimizin açlığına, esaretine, acısına sessiz kalıyoruz.
Sessizliğimiz, zayıflığımızdır.
Suskunluğumuz, sorumluluğumuzu terk edişimizdir.

Resûlullah (s.a.v.) "Kendisi için istediğini kardeşi için istemeyen, iman etmiş olmaz." buyurdu.
Ama biz kardeşimizin evinde bomba patlarken kahve içiyoruz,
çocuğu açken ekmeğimizi paylaşmıyoruz,
hüznü varken tebessüm ediyoruz.

Bu mudur kardeşlik?
-

Kardeşlik bir selamdır; ama samimi olandır.
Bir duadır; ama içten kopandır.
Bir omuzdur; ama dert taşıyandır.
Kardeşlik, sadece aynı soydan gelmek değil, aynı sancıyla yanmaktır.
Aynı kıbleye dönerken, aynı kalple dua etmektir.
Ve kardeşlik; bizi, "Ben" olmaktan kurtarıp "Biz" yapan ilahi bağdır.

Ama şimdi soruyorum: Biz neredeyiz?
Gazze'de çocuklar açlıktan ölürken, biz nasıl tok gezebiliyoruz?
Doğu Türkistan’da kardeşlerimiz asimile edilirken, biz nasıl susabiliyoruz?
Afrika’da bir damla suya muhtaç olan ümmet parçaları varken, biz nasıl lüks yarışındayız?
-

Ey kalbi diri olan kardeşim,
Bil ki kardeşlik unutulursa;
– Güç dağılır,
– Umut söner,
– Ümmet yalnızlaşır.

Ama kardeşlik dirilirse;
– Gazze uyanır,
– Kudüs gülümser,
– Ümmet ayağa kalkar!
-

O halde sorumluluğumuz açıktır:
Kardeşliğimizi yeniden inşa etmek zorundayız.
Birbirimizin derdiyle dertlenmedikçe, bu ümmetin yükü hafiflemez.
Kapılarımızı, sofralarımızı, gönüllerimizi kardeşliğe açmadıkça; bu acılar dinmez.

Haydi kardeşim…
Artık yeter!
Kardeşlik sadece bir yazı konusu olmasın.
Hayatımızın ana teması olsun.
Yaşayalım, yaşatalım ve Allah için kardeş olalım.

Çünkü kardeşlik sadece bir duygu değil,
bir sorumluluktur.