“Ben cinleri ve insanları, ancak Bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zâriyât 56)

Kulluk, yalnızca ibadet etmek değildir; kulluk, hayatın tamamını Allah’a adamak demektir. Yürüdüğün yolu, söylediğin sözü, kazandığın parayı, sevdiğin insanı, tuttuğun kalemi bile Allah için yapmak… İşte gerçek kulluk budur.

Kulluğun özü, teslimiyettir.

İrade senindir, ama yönü Allah’tır.

Kalbin dünyaya değil, Rabbine bağlıdır.

Bir mümin bilir ki: “Benim sahibim var.”

1. Teslimiyetin Derinliği

Teslimiyet, aklı susturmak değil; aklı Allah’ın önünde eğmektir.

Hz. İbrahim (a.s), ateşe atılırken bile “Hasbiyallahu ve ni’me’l vekîl” dedi.

Hz. İsmail (a.s), kurban edilmek üzereyken, “Babacığım, emrolunduğun şeyi yap, beni sabredenlerden bulacaksın.” dedi.

Hz. Muhammed (s.a.s), Taif’te taşlanırken bile, “Allah’ım, Sen razı oluncaya kadar razıyım.” diyebildi. Bu teslimiyet, kulluğun zirvesidir. “Rabbim Allah’tır deyip, sonra dosdoğru olanlara korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir.” (Ahkaf 13)

2. Kulluğun Hayatla Bütünleşmesi

Kulluk, sadece namazda değil, ticarette, ailede, toplumda da yaşanır. Bir mümin; çalışırken helale dikkat eder, konuşurken doğruluktan ayrılmaz, öfkelendiğinde adaleti unutmaz, sevgide de, nefrette de ölçüsünü Allah’tan alır.

Hz. Ömer (r.a) buyurur: “Namazı kılan çoktur ama emanetine ihanet eden de çoktur. Gerçek mümin, namazıyla ahlakını güzelleştirendir.”

İslam, sadece ibadet şekli değil, bir yaşam disiplinidir. Yani kulluk, bir yön değil, bir yoldur.+

3. Nefsin Terbiyesi ve Kalbin Huzuru

Kulluğun önündeki en büyük engel, nefistir. Nefis, daima seni dünya süsüne çağırır. Ama kalp, Allah’a dönmek ister.

İşte bu iki ses arasında seçim yapmak, kulluğun sırrıdır. “Nefsini arındıran kurtulmuş, onu kirleten ziyana uğramıştır.” (Şems 9-10)

Hz. Ali (r.a) der ki:  “Nefsini ıslah etmeden başkasını ıslah etmeye kalkma. Çünkü senin nefsin en çok seninle uğraşır.”

Kulluğun yolu, nefsin sesini kısmak, kalbin sesini dinlemektir. Kalbin sesi “Allah” diyorsa, o kalp huzura kavuşmuştur

4. Sabır, Şükür ve Dua

Teslimiyetin temeli sabır, devamı şükür, meyvesi duadır. Sabır olmadan kulluk eksik, şükür olmadan ibadet kuru, dua olmadan hayat karanlıktır.

Hz. Mevlânâ şöyle der: “Sabır, acıyı tatlıya dönüştüren iksirdir. Şükür ise nimeti çoğaltan anahtardır.”

Sabır, kulun imtihanlarda sarsılmamasıdır. Şükür, verilen nimetlere minnetle secde etmektir.

Dua ise, kulun Rabbinin huzuruna kalbini koymasıdır. “Bana dua edin, size icabet edeyim.” (Mü’min 60)

Dua:

Allah’ım, bizi teslimiyetin sırlarına erdir.

Kalbimizi Senin zikrinle huzura kavuştur.

Nefsimizin esaretinden, dünyanın aldatıcılığından koru.

Kulluğumuzu rızana layık eyle. Âmin.

Ahmet YOLDAŞ