Bugün, Müslümanların birlik olma günüdür. Bugün, ümmetin bir araya gelerek "Lâ ilâhe illallah" kelime-i tevhidi altında tek bir vücut olma günüdür. Bu çağrıya kulak vermeyenler, kendi nefislerine ve makamlarına köle olmuşlardır. Halkını savunmayan liderler, milletlerini İsrail’in postalları altında ezilmeye mahkûm etmektedir.

Birliğe yanaşmayan liderler, hangi ülkede olursa olsun, halkları tarafından görevden alınmalı, bu gaflete son verilmelidir. Çünkü bu liderler, sadece küresel güçlerin uşağı olmakta ve Müslüman halkları emperyalizme teslim etmektedirler.

Bugün, zulme karşı durmak bir tiyatro değil, bir cihattır. Cihat, zalime karşı susmamak, adaleti savunmaktır. Eğer ümmet gerçekten birlik olmuş olsaydı, bugün Filistin, Siyonist İsrail'in zulmü altında bu denli ezilmezdi.

Katar’ın verdiği paralar, dostluğun göstergesi olamaz. "Dost Allah’tır" diyoruz; o halde Allah’ın dostlarına neden sahip çıkmıyoruz? Düşmanı dost edinenler, sonunda yalnız kalmaya mahkûmdur.

Tüm Müslüman ülkelerin liderleri bir araya gelip bu siyonist zulme bir çare bulmalıdır. Aksi takdirde, sadece Filistin değil, bütün İslam coğrafyası bir bir ezilecek, köleleştirilecektir. Bugün Gazze’de atılan bombalar, yarın Mısır’a, Suudi Arabistan’a, Türkiye’ye yöneltilecektir. Zalim durmaz; zalimi durdurmak gerekir.

Mısır yönetimi bugün Refah Sınır Kapısı’nı açmıyorsa, bu onların bağımsız bir iradeye sahip olmadığını, efendilerinden emir beklediklerini gösterir. Bu durum kabul edilemez.

Bugünün liderleri ya bu zulme ortaklık ediyor ya da sessizlikleriyle onay veriyor. Halklara düşen görev, zalime karşı sesini yükseltmektir. Birlik, kurtuluşun anahtarıdır. "Lâ ilâhe illallah" bayrağı altında toplanmak, yeniden dirilişin habercisidir.

Mehmet Akif Ersoy’un da dediği gibi:
"Garb’ın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar;
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var!"

Ama biz imanımızdan uzaklaştırıldık, kandırıldık. Çünkü onlar çok iyi biliyorlardı ki, Müslüman inancına sarıldığında hiçbir güç onu yenemez. Bu yüzden inancımıza, dinimize, birliğimize saldırdılar ve yerine kendi uşaklarını lider yaptılar.

Bugün ses çıkaran bir avuç insan dışında ümmet sessiz. Bu sessizlik, felakete davetiyedir. Bu gidişle ne iman kalacak, ne namus, ne de özgürlük. Peki bu krallar, sultanlar niçin yaşıyor? Halklarını köleleştirmek için mi getirildiler?

Eğer Filistin’in kurtuluşu için bir şey yapılmazsa, aynı kader diğer ülkelere de uğrayacaktır. Bu Allah’ın bir uyarısıdır. Allah buyuruyor ki:
"Zalime karşı cihad edin. Birlik olun. Parçalanmayın. Parçalanan zayıf düşer."

Bugün her bir Arap ülkesinde bir lider var, ama hiçbiri birlik içinde değil. Güçlü olan ülkeye destek de veremiyorlar. Bu liderler halkları tarafından değiştirilmeli, yerlerine ümmetin derdini taşıyan insanlar gelmelidir.

Filistin’in bugünkü hali, yarının diğer ülkeleri olabilir. Çünkü bu lanetlenmiş zihniyetin ne merhameti, ne adaleti, ne hukuku vardır. Bunu durdurabilecek tek güç, Müslümanların birliği ve cihat şuurudur.

Başka hiçbir şey bu zulmü durduramaz.