Hemşerimiz ve gıpta ettiğimiz, düşünce ve sanat alanında üstat olarak izlediğimiz şair ve yazar Sezai Karakoç ağabeyimizi “dünya sürgününden” asıl yurda; “yitik cennete” gönderdiğimizin dördüncü yıl dönümünü yaşamaktayız. Üstat’ın sürgündeyken çok özlediği ve bir an önce kavuşmaya can attığı sevdiğine kavuşup gül bahçesinde özlem giderdiği; Rabb’ine  kavuştuğu gündür 21 Kasım! Ancak, hüzün yok sevenleri için; çünkü  bugün kurtuluş günüdür Üstat için! Bugün bayramdır; bugün ayrılık rüzgârlarının esmesinin sona erdiği; ortalığın güllük gülistanlık olduğu, tufandan sonra baharın çiçeklerinin açıldığı gündür! Diriliş şairi, özgün dizeleriyle bu ayrılık acısını ve kavuşma arzusunu şöyle dile getirmektedir:

“Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili

Ey gönüllerin en yumuşağı en derini!
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim!”

Üstat, çileli ömrüm boyunca; ömrümün baharında yazında; yani iyi ya da kötü günlerinde seninle söyleşip durdum!” dedikten sonra; “Artık sürgünümü sona erdirip özlem gidermem için bana izin ver!” der. Sürgün hayatını geride bırakıp asıl yurduna kavuşma zamanının yaklaşmakta olduğunu anlatmak için şu dizeleri sıralamaktadır:

“Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim!

Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır 
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili”

Üstat Sezai Karakoç’un ideali bilindiği üzere Diriliş’tir. Ona göre tıpkı Hz. Adem’in (a.s) cennetten dünyaya gönderilmesi gibi bugün, İslam toplumunun/medeniyetinin de güzellik ve iyilik rüyaları bitmiş, kaskatı toprağın üzerine düşüp gerçeklerle yüz yüze gelmiş; ortada çaresiz kalmıştır.   Uygarlığımız beklenmedik bir yeni durumla karşılaştığı için artık kötü günler başlamış ve cennet yitirilmiştir! Çare ise ölümden sonraki diriliş gibi insanın yeniden uyanıp kendini toparlaması; yani düş dünyasından uyanıp felakete uğrayan, aklı başından giden ve çetin bir sınavla karşı karşıya  olan toplumunu düze çıkarmasıdır. Üstat’a göre hedef yitik cenneti bulmaktır! Ancak bu öyle kolay olmayacaktır! Bunun için toplum olarak büyük çaba göstermek gerekir. Tıpkı ölümden sonraki Diriliş gibi; bin bir imkansızlıklarla savaşıp toparlanarak kendine gelebilse işte o zaman dünyanın en mutlu insanı olmuş olur.
Üstat’ın, dünya çıkarında, süsünde ve zevkinde gözü yoktu! Onun her şeyi, toplumun dirilişi, toparlanıp kendine gelmesi ve medeniyetini yeniden inşa etmesiydi. Onun sevdası da aşkı da sevgilisi de Dirilişti.
Onu anlamak için onun yaşadığı koşullar iyi bilmek gerekir. Bütün serveti bin bir güçlükle insanlara ulaştırmaya çalıştığı eserleriydi. Onun çocukları yetiştirdiği gençlerdi. Onun evi, yuvası Diriliş yayıneviydi!
Allah, rahmetiyle onu bağışlasın ve mekanını cennet, makamını Firdevs eylesin! Amin!