Haya Elden Gidince...

Her Cuma camilere koşuyoruz. Mümince niyetlerle saf tutuyor, imamları dikkatle dinliyoruz.

İmamın söylediklerini gerçekten hayatımıza taşıyor muyuz?

Eğer taşımış olsaydık, bugün bu kadar felaketin, bu kadar hayasızlığın, bu kadar ahlaki çöküşün içinde olur muyduk?

Müslüman coğrafyasının hali içler acısı. Açlık, savaş, ahlaki yozlaşma, ailelerin dağılması… 

Bu hale nasıl geldik? 

Kim bizi bu tabloya sürükledi? 

Bu soruyu artık herkesin kendine sorması gerekiyor. 

Biz Allah’ın emirlerinden uzaklaştık. 

Onlardan biri de “haya”; yani utanma duygusu.

Bugün utanma, mahremiyet, edep adeta toprağa gömüldü.

 Giyimde haya kalmadı, sözde haya kalmadı, davranışta haya hiç kalmadı. 

Kadınıyla erkeğiyle toplumca çıplaklık özendiriliyor, özgürlük adı altında iffet yok ediliyor.

Hepimiz bir aileyiz; anne babayız, kardeşiz, evladız.

 Sormak zorundayız: Sabah evden çıkan çocuklarımız ne giyiyor, kimle arkadaşlık ediyor, nasıl konuşuyor?

Allah bize akıl vermiş. Düşünen, ayırt eden varlıklarız. Fakat biz bu aklı nerede kullanıyoruz?

 Hayvanla insanı ayıran fark, düşünmektir. 

Bugün utanma duygumuzu yitirince, o hayvani düzeye düşüyoruz. 

Hatta kimi zaman daha da aşağısına…

Hazreti Âdem ve Havva,  cennetten çıkarıldığında örtüsüz kalmışlardı. Ama hemen utanmış, ağaç yapraklarıyla örtünmüşlerdi. 

Şimdi biz, o utanma duygusunu bile unuttuk. Artık karı-koca çarşıya çıkarken birbirinin kıyafetine bile dikkat etmiyor. 

Mahremiyet aile içinde bile tartışmalı hale gelmiş. Oysa haya, imanın bir parçasıdır!

Bugün moda sektörü, medya, dijital platformlar; her biri ‘özgürlük’ adı altında çıplaklığı pazarlıyor. 

Ve toplum, bilinçsiz kalabalıklar özellikle gençlerimiz, bunun etkisiyle yozlaşıyor. 

Bunu kim normalleştiriyor?

 Televizyonlarda, sosyal medyada iffet değil, teşhir cesaret sayılıyor.

 Allah Teâlâ bize hiçbir zaman çıplaklığı emretmedi. Aksine, örtünmeyi, hayayı, edebi, iffeti farz kıldı.

Bugün yaşadığımız seller, kuraklıklar, depremler, fitneler; hepsi bu sapmalardan bağımsız mı sanıyoruz? 

Allah’ın emirlerini çiğner, hayasızlığı hayat tarzı yaparsak, elbette rahmet de kesilir, huzur da. 

İsrail belasıyla uğraşıyoruz, içimizde fitne eksik olmuyor. Çünkü biz nefsimize hâkim değiliz.

Artık silkelenip kendimize gelme zamanı. 

Giyinmeyi, haya duygusunu, edebi çocuklarımıza küçük yaşta öğretmek zorundayız. 

Onlara iffeti, hayayı, güzelliğin sadece bedende değil, ahlakta ve edepte olduğunu anlatmak zorundayız.

Çünkü bu toplumun iffetini, neslinin onurunu, hep birlikte korumak zorundayız. 

Hayamız giderse, insanlığımız da gider, bu felaketler devam eder.