Türkiye’de aylardır aynı sahneyi izliyoruz: Televizyonlarda tartışılan konular, sosyal medyada dolaşan başlıklar, siyasetçilerin gündem belirleme çabaları...  

Hengâmenin içinde bir gerçek var ki kimse duymak istemiyor: Halkın ekonomide giderek büyüyen yarası.

Seçimden bu yana memleketin gerçek gündemi ne siyasi tartışmalardır ne de kişilere endekslenmiş polemiklerdir. 

Ne yazık ki ekranlar saatlerce tek bir isim etrafında dönüyor: İmamoğlu.

 Türkiye sadece CHP’den veya İmamoğlu’ndan ibaret değildir. 

Halkın sofrasında ateş var, cebinde yangın var. Ancak bazı çevreler, amacı bilinçli veya bilinçsiz olarak fark etmez, toplumu gerçek derdinden uzaklaştırmaya çalışıyor.

Kim hırsız, kim dürüst?..

Adalet bir gün gereğini yapar. 

Halkın boş kesesi boşaldıkça adaletin sonucunu bekleyecek takati kalmaz. 

Türkiye’de zengin daha zengin olurken fakir daha fakir hale geliyor. Makas öyle açıldı ki artık köprü olacak kadar genişledi.

Memur, işçi, emekli… Şikayet etmeyen kaldı mı?

Bugün bir memurun aldığı maaşın ay ortasını görmediğini bilmeyen var mı?

Asgari ücretli tek işle geçinemiyor; iki, hatta üç işte çalışsa bile ancak nefes alıyor.

Esnaf, artan kiralar ve maliyetler altında iflas korkusuyla güne başlıyor.
Emeklinin durumu ise artık vicdanları kanatacak seviyeye geldi. 

Kimse fakirin derdini gerçek anlamda duymuyor.

Enflasyon frenlenmeden bu ülke nefes alamaz

Enflasyon düşmeden, zamlar kontrol altına alınmadan hiçbir kesim rahat edemez. 

Bugün motorin 61 lirayı aşmış durumda. Çiftçi bu fiyatla nasıl tarlasına girecek?

 Ekin ekemezse bu ülke neyi biçecek? 

Çiftçi üretemezse ülke nasıl kazanacak? Herkesin bildiği ama kimsenin dillendirmediği bir gerçek var: Bu tablo Türkiye’yi kaybettirir.

Halkın yüzde 80’i memnuniyetsizken yüzde 20’lik bir kesim hâlâ sorun yokmuş gibi davranıyor. 

Bu kadar açık bir toplumsal dengesizlik varken, bütün ülkenin yüzde 20’ye çalışıyor olması kabul edilebilir mi? Elbette hayır. 

Sistem düzgün işleyecekse tam tersine, yüzde 100, halkın refahı gözetilmelidir.

Koltuklar geçici, halk kalıcıdır

Bugün siyasette koltuk var, yarın yok. Asıl olan millettir. 

Halkın tepkisine kulak verilmedikçe, doğrudan vatandaşa dokunan politikalar üretilmedikçe hiçbir siyasi yapı uzun süre ayakta kalamaz. 

Ekonomi düzelmeden, fakirin yüzü gülmeden, esnafın dükkânına umut girmeden, çiftçinin toprağına bereket dönmeden bu ülke huzur bulamaz.

Polemik değil, vatandaşın cebi konuşulmalıdır.

İsimler değil, memurun, işçinin, emeklinin yaşam mücadelesi tartışılmalıdır.

Artık algı değil, gerçek ekonomi masaya yatırılmalıdır.

Bu ülkenin asıl gündemi bellidir:
Unutulan halkın ekonomik çığlığı.

Bu çığlık duyulmazsa, yarın çok geç olabilir.