Türkiye öyle bir dönemden geçiyor ki, artık dünya âlem görüyor: Çeteler cirit atıyor, mafyatik yapılar elini kolunu sallayarak dolaşıyor. 

Karanlık yapıların beslendiği yer öyle uzaklarda falan değil, tam da siyasetin gölgesinde.
 
Siyasetin yeniden dizayn edilmesi şart oldu.

 Bugün yaşadığımız tablo, devletin damarlarına nüfuz eden çete yapılarının, siyaset eliyle güç bulduğunu apaçık ortaya koyuyor.

Bir gazetecinin ulaşamadığı makamlara, çete liderlerinin nasıl bu kadar kolay ulaştığını görünce insan ister istemez soruyor: 

Bu güç nereden geliyor? 

Cevap basit: Fotoğraflarda belgelendiği gibi, bu yapıların arkasında gizlenen siyasî nüfuzdan.

Toplum olarak artık gaflet uykusundan uyanma zamanı gelmiştir. Gerçekler gözümüzün önünde duruyor. 

Siyaset, özellikle adalet, emniyet, eğitim ve sağlık gibi hayatî kurumların üzerinden elini çekmelidir. 

Bu alanlar kirli ilişkilerin değil, milletin nefes aldığı damarların ta kendisidir.

Çete–mafya–siyaset ilişkisi, 1980’lerden sonra hızla serpildi. O günden bugüne bu yara kapanmadı. Yaraya neşter vurmanın vakti geldi, hatta geçiyor. Neşteri vuracak millettir. 

Sandıkta, bu ilişkilerden beslenen siyasi yapıları tarihin çöplüğüne gönderme vaktidir.

Her gün operasyonlar yapılıyor. Hâlâ ortalıkta rahatça dolaşan çeteler var. Demek ki operasyonlar yetmiyor; siyasi etik de artık masaya gelmeli. 

Son 40 yılda kimlerin siyasî nüfuz kullanarak çeteleri palazlandırdığını devletin istihbarat birimleri biliyor. O hâlde temizliğin tam ortasından başlamak gerekiyor.

Halk arasında “haram bağırsaklar” olarak adlandırılan bu yapılar, sadece sokakta değil, devletin ve siyasetin içinde temizlenmelidir.

 Çürük içerde oldukça dışarıdaki mücadele yarım kalır.

Bugün siyaset halkın gözünde her gün  kan kaybediyor. 

Millet taze kana, temiz siyasete, dürüst yönetime aç. 

Bu ülke yeniden nefes alacaksa, önce siyasetin kendi içindeki zehri temizlemesi gerekiyor.

Bizim gördüğümüz, manzara nettir: Türkiye artık sırtındaki bu yükten kurtulmak zorundadır. Yoksa çeteler konuşur, siyaset susar; millet de bedel ödemeye devam eder.

Kalemimizden çıkacak son cümle budur:
Ya siyaset kendini temizler ya da millet bunu sandıkta yapar.