Diyarbakır Halkı sahipsizliğe mahkûm edildi.

Diyarbakır'da siyasetin girmediği yer kalmamış.

Düğünde yasta, dernekte ve kamu kurumlarında  boy gösteriyor, hizmetten  uzak duruyor…

Kim mi?

Söyledik, az önce.

Diyarbakır’da siyaset artık halkın değil, sadece yandaşın diliyle yapılıyor.

 Siyasetçinin halkın içinde olması gerekirken, halk siyasetçiden uzak durmaya, hatta sırtını çevirmeye başlamış durumda. 

Bugün Diyarbakır’ı temsil ettiğini söyleyen milletvekilleri halkın sofrasına oturmuyor, halkla dertleşmiyor, halkın acısını paylaşmıyor. 

Halkın pazarına uğramıyor.

Kurum kurum geziyorlar.

Bu geziler halkın sorunlarını dinlemek için değil, kendi çevrelerine gözükmek...

Halktan uzak bir siyaset yürütülüyor.

 Eskiden Cuma vaazlarında siyasetçileri ,vali, belediye başkanlarını Beşinci Harem- i  Şerif  Cami'de görür olurduk.

Şimdi yerine Selahattin Eyyubi Var. 

Halkın yası olduğunda ortada yoklar.

 Nişana, düğüne gitmekten de geri durmazlar.

Hal böyleyken halk, sandık önüne geldiğinde kimin halktan, kimin halkı unuttuğunun hesabını elbette soracaktır. 

Halk, artık kendisini gerçekten temsil edecek milletvekilleri arıyor.

Bugün Diyarbakır’ı mecliste temsil eden üç parti varmış : AK Parti 3  CHP 1, diğerleri DEM Parti’den.

Gerçek şu: Hepsi tatile girmiş .

Meclis çalışmaları, komisyonlar kolay mı?

Alkışlarken avuç içleri dayanır mı?

Hem her gün meclise gel.

El kaldır ve indir...

Bu işler, insanı yorar.

Onun için yaz aylarında tatil haklarıdır.

Bir farkla meclis lokantalarının fiyatları dışarda geçerli değil.

Belki bu tatilin bir ve tek faydası bu.

Keşke dışarda bir öğün yemeğin fiyatını bilselerdi.

Nerde?...

 Hangisi halkla pazarda karşılaşmış? 

Hangisi bu şehirde 24 saat süren su kesintisi için bir açıklama yapmış? 

Hangisi bu sıcaklıkta tarlada çalışan işçiye uğramış? 

Hangi vekil gidip “Nasılsınız?” diye sormuş? 

Ne iktidar ne muhalefet bu meseleleri gündemine alıyor.

CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu hakkını yemiyelim ara sıra Diyarbakır'da halkın sorunları dile getiriyor.

 Halkın pazarında halkın yasında halkın cenazesinde görüyüruz.

Her şeyden önemlisi, Diyarbakır’ın tarihine, doğasına, turizmine katkı sunacak Hevsel Bahçesi,  Anzele suyu Projesi hakkında kim bir cümle kurdu? 

Kim oraya indi, halkla görüştü? Kimse.

Herkesin derdi belli: Bu sistemde kendi yandaşına nasıl pay çıkartırım, nasıl koltuk veririm, bunun hesabı yapılıyor. 

Diyarbakır’da DEDAŞ yüzünden yıllardır süren bir kriz var. 

Yüksek faturalar, kaçak cezaları, köylüyle şirket arasında bitmeyen gerilim… 

Hangi vekil bir köye gitti? 

Hangi biri oturdu, halkın feryadını dinledi? Sadece DEDAŞ’a ziyarette bulunmakla bu işler çözülmez.

Evet, DEDAŞ da kendince bazı konularda haklı olabilir. Halk da haklı.

İşsizlik var, yoksulluk diz boyu. 

Yüksek gelen faturayı nasıl ödesin bu halk?

Bugün sosyal medyada vekillerin “halkla içiçeyiz” diye paylaştığı fotoğraflara aldanmayın.

 O gittikleri kişiler zaten kendi parti üyeleri.

 Vekiller hiçbir siyasi partiye üye olmayan halkın kapısını çalmıyor bile. 

Halktan korkuyorlar, halkın gerçek yüzünü görmek istemiyorlar çünkü orada şov yapamazlar.

Tarım işçisinin alnındaki teri görmezden gelen, küçük esnafın siftahsız kapattığı dükkânı bilmeyen, çiftçinin, köylünün, öğrencinin, işsizin, yaşlının derdini duymayan vekilin bu halka verebileceği hiçbir şey yoktur.

Diyarbakır halkı sahipsiz değildir. Ama bu vekiller, halkın sesi değil.

 Diyarbakır, yıllardır yoklukla boğuşurken; kendini göstermeyi marifet sayan, halktan kopuk vekillerle daha da yalnızlaştırıldı.

Bu halk artık; acısını paylaşacak, sofrasına oturacak, derdini dinleyecek gerçek vekiller istiyor.