Bugün çocuk hakları konuşulurken mesele sadece fiziksel güvenlikten ibaret sanılıyor. 

İşin özü çok daha derindir. 

Bir çocuğun duygusal gelişimi, onurunun korunması, kimlik bilincinin sağlıklı biçimde oluşması, adalet duygusunun yerleşmesi, sosyal hayata güven duyması ve en önemlisi sevildiğini bilmesi… Bunların her biri birer hak olduğu kadar, bize emanet edilmiş birer sorumluluktur.

Hz. Peygamber (s.a.v.) çocuklarla konuşmuş, onları dinlemiş, omzuna almış, isteklerini önemsemiş; ashabına da aynı hassasiyeti göstermelerini tavsiye etmiştir. Çocuğa verilen değerin temeli, işte bu örnekliliktir.

Ancak bugün yapılan en büyük yanlışlardan biri, çocuk haklarını vurgularken terbiyeyi geri plana atmaktır. Haklar çocuğun korunmasını sağlarken, terbiye çocuğun karakterini inşa eder. 

Adalet duygusu da yalnızca mahkemelerin konusu değildir; evde gösterilen küçük adaletsizlikler bile çocuğun ruhunda derin izler bırakır.

Günümüz çocuklarının hayatı, önceki kuşaklarınkinden çok daha karmaşık. 

Dijital mecralar, oyun bağımlılığı, sosyal medya baskısı, gösteriş kültürü, takıntılı beğeni arayışı ve mahremiyetin giderek kaybolması… 

Bunların her biri, çocuk haklarını ve çocuk psikolojisini tehdit eden alanlar hâline gelmiş durumda.

Buna ekonomik sıkıntıların arttığı dönemlerde zayıflayan aile içi iletişim eklenince, çocukların sevgi ve güven duygusundan mahrum kalma riski büyüyor.  

Çocuğun maddî ihtiyaçları kadar manevi ihtiyaçları vardır. 

Sevgi, dua, hikmetli sözler, doğru örneklik, ibadet bilinci ve kul hakkı hassasiyeti…

 Bunların her biri bir terbiyedir, bir mirastır.

Hz. Ali (r.a.)’nin şu özlü sözü tam da bu noktada hakikatin kapısını aralar:
“Çocuklarınızı yaşadıkları zamana göre yetiştirin. Çünkü onlar sizin zamanınızdan başka bir zaman için yaratılmışlardır.”

Toplumların geleceği çocuklarla şekillenir. 

Çocuk eğitimi sadece dünyevî bir yatırım değil; uhrevî bir yükümlülük, ilahî bir sorumluluktur. 

Bugün miras denince akla mülk, para, makam gelebilir; fakat Kur’an ve Sünnet nazarında asıl miras, çocuğa kazandırılan iman, ahlâk, edep ve güzel alışkanlıklardır.

Çocuk sevgiyle büyür, şefkatle düzelir, merhametle olgunlaşır.

Kaba bir dil kullanmak, bağırmak, küçük düşürmek veya cezayı eğitim sanmak; çocuğun kalbini kırar, geleceğini karartır. 

Unutmamalıyız ki her çocuk, Allah’ın bize bir emanetidir. 

Bu emaneti korumak hem ayetin hem insanlığın gereğidir.

Unutulmamalıdır:

Eğitim ihmal edilirse, ahlak zayıflar.

Ahlak zayıflarsa, toplum çözülür.

Toplum çözülürse, ateş önce aileyi, sonra nesilleri yakar.

Bugün çocuklara sahip çıkmak, yarına sahip çıkmaktan başka bir şey değildir.