2025-2026 yılında yapılan toplu sözleşme sürecinden sonra sendikalara karşı ciddi bir tepki oluştu. Bu tepkilerin haklı yanları olsa da unutulmaması gereken sendikaların sahadaki ağırlıkları bu yazımda sendikaların sahadaki görevleri ile sendikaların olmadığı yerlerde yaşanılan sorunlara değinmeye çalışacağım. Sendikalar, işçi ve memurların çalışma koşullarını iyileştirmek, ücretlerini artırmak, iş güvencesini sağlamak ve iş yerindeki haklarını korumak için mücadele eder. Tek bir işçi ve memurun sesini duyurması zor olabilir, ancak kolektif güçle bu daha kolaydır.

Sendikalar, işverenlerle toplu sözleşme yaparak işçi, memur adına ücret, sosyal haklar, çalışma saatleri, izinler gibi konularda pazarlık yapar. Bu, bireysel pazarlığa göre çok daha etkili sonuçlar doğurur.

İşyerlerinde yaşanan baskı, mobbing ya da keyfi yönetim uygulamalarına karşı sendika bir dayanışma ağı sunar. İşçiyi, memuru yalnız bırakmaz, işverenle bu konularda doğrudan iletişim kurar ve gerekirse yasal süreç başlatır.
Sendikalar, işçilerin, memurların karar alma süreçlerine katılımını teşvik eder. Bu da iş yerinde daha adil, şeffaf ve demokratik bir ortam yaratır.

Sendikalı işyerlerinde genellikle daha güvenli ve sağlıklı çalışma koşulların oluşmasına ortam sağlar. İş sağlığı ve güvenliği konusunda sendikalar denetleyici ve talepkar bir rol oynar.

Sendikalı olmayan işyerlerinde genellikle:

İşçiler düşük ücretle çalışmak zorunda kalır,

Fazla mesai ücreti ödenmez ya da eksik ödenir,

Çalışanlar kolayca işten çıkarılabilir,

Haklarını aramak isteyen işçi ve memur baskıya uğrayabilir,

İş güvenliği önlemleri yetersiz olabilir.                                               

 Sendika, işçinin, memurun güvencesidir.
Sendikasız işçi, memur; işveren karşısında yalnız ve savunmasız kalır. Oysa sendikalı bir işçi, memur;
Daha özgüvenli olur.
Haklarını iyi bilir.
Dayanışma hisseder,
Geleceğe daha umutla bakar.