Diyarbakır’ın türküsü sadece bir ezgi değildir; umutların, beklentilerin ve zaman zaman hayal kırıklıklarının harmanıdır. Türkiye Yüzyılı vizyonu konuşulurken benim aklıma ilk gelen, bu şehrin o derin ve güçlü sesi oluyor. Çünkü Diyarbakır, siyasetiyle de kültürüyle de Türkiye’nin pusulasıdır.

 

Son dönemde AK Parti’nin hem sahadaki çalışmalarına hem de sosyal medya üzerinden yapılan paylaşımlarına baktığımda, tabloyu birkaç başlıkta özetlemek mümkün.

 

 

Hizmet ve Yatırım Gerçeği

 

AK Parti’nin Diyarbakır’daki en güçlü iddiası hizmet siyaseti. Son 20 yılda Diyarbakır’a yapılan kamu yatırımlarının toplam tutarı 80 milyar lirayı geçti. Bu yatırımların %35’i ulaştırma ve altyapıya, %25’i eğitim ve gençlik hizmetlerine, geri kalanı da sağlık, tarım ve kentsel dönüşüme ayrılmış durumda.

 

Somut örnek vermek gerekirse:

 

Bunlar büyük adımlar. Ama vatandaş haklı olarak şunu soruyor: “Peki bu yatırımlar benim hayatımı ne kadar kolaylaştırıyor?” İşte Türkiye Yüzyılı vizyonunun asıl sınavı burada başlıyor.

 

 

Beklentiler ve Gerçekler

 

Diyarbakır’da beklentiler yüksek. İşsizlik oranı hâlâ %20’lerin üzerinde. Genç nüfusun büyük kısmı ya işsiz ya da geleceğini başka şehirlerde arıyor. Evet, yeni yatırımlar yapılıyor, teşviklerle fabrikalar açılıyor ama vatandaş hâlâ “çocuğum iş bulacak mı?” diye soruyor.

 

Altyapıda önemli ilerlemeler kaydedildi. 2002’de 600 kilometre olan bölünmüş yol ağı bugün 1700 kilometreye ulaştı. Buna rağmen, köy yolları ve içme suyu sorunları hâlâ konuşuluyor. Vatandaş, törenlerde kesilen kurdeleden ziyade evinde akan suyu, asfaltlanmış yolu görmek istiyor.

 

 

Kimlik, Kültür ve Yerel Bağ

 

Diyarbakır sadece yatırımla değil, kültürüyle yaşayan bir şehir. Dengbej divanlarından Zazaca ve Kürtçe’ye, surlarından Hevsel Bahçeleri’ne kadar burası kimliğiyle nefes alıyor. AK Parti, zaman zaman bu kimliğe dokunan mesajlar veriyor ama çoğu zaman bu, törensel düzeyde kalıyor.

 

Türkiye Yüzyılı Diyarbakır’da karşılık bulacaksa, bunun yolu sadece beton yatırımlardan değil, kültürel samimiyetten de geçiyor. Anadilin, kültürün, yerel sanatın yaşatıldığı projeler, bu şehirde en az yol ve hastane kadar değerli.

 

 

İletişim ve Algı

 

Sosyal medya paylaşımlarında sahada yoğun bir tempo görülüyor: ziyaretler, açılışlar, toplantılar… Bu görüntüler önemli ama Diyarbakırlı şunu soruyor:

“Benim soframa ne geldi? Benim derdime hangi çözüm üretildi?”

 

Siyasetin gücü, işte bu sorulara verilen cevaplarla ölçülür. Eğer vatandaş kendini sadece seçimden seçime hatırlanmış hissederse, türkü ağıta döner. Ama günlük hayatına dokunan çözümlerle karşılaşırsa, o türkü umutla söylenir.

 

 

Eksik Notalar

 

Benim gördüğüm eksiklerden biri şu: Diyarbakır’da siyaset hâlâ protokollere sıkışmış durumda. Oysa vatandaşın sesi pazarda, kahvede, köy meydanında yükseliyor. Türkiye Yüzyılı’nın Diyarbakır’daki başarısı, işte o sesle kurulan doğrudan bağla ölçülecek.

 

 

Diyarbakır’ın türküsü yarım değil, eksik notalı. Türkiye Yüzyılı’nın iddiası, o notaları tamamlamak. Eğer işsizlik azalır, kadınlar sosyal hayata daha güçlü katılır, köylerde altyapı tamamlansa ve gençler kendi memleketinde umut bulursa; işte o zaman Diyarbakır’ın türküsü bir ağıttan çıkıp bir marşa dönüşecek.

 

Unutmayalım: Bu şehir, samimiyeti hemen hisseder. Yapmacığı da, propaganda kokusunu da bir bakışta ayırt eder. Diyarbakır’ın türküsü doğru çalınırsa, sadece Türkiye Yüzyılı değil, bir kardeşlik ve umut yüzyılı da başlamış olacak.