Kimse yürüdüğü yolda başına ne geleceğini, ne ile karşılaşacağını bilemez. Zaten bilecek olsa ona göre tedbir alır, tükezlemez, ayağı takılmaz, düşmeden yoluna devam eder ve hep başarılarla dolu bir hayat sürer.

Kiminin ayağına bir diken batar, kimi ise bir taşa takılır düşer. Hayat bir diken gibi acı yahut bir taş gibi sert olur düşürür bizi... Bilemeyiz hangisi canımızı yakar veya hangisi bizi düşürür. Bu yolda ne ile karşılaşırsak karşılaşalım, başımıza ne gelirse gelsin yola devam etmeliyiz. Kalkıp tekrar yürümeliyiz. Derler ki  “Ne gelirse başa yoldaştan değil, yoldandır.”  Senin yolun doğruluk ise o yolda doğruluklar ile karşılaşırsın, elbette bu yolda sınanacağın birçok olaylarla karşılaşacaksın. Belki sapaklara sapacaksın, belki de yol ayrımlarına sapacaksın. Belki çıkmazlara gireceksin, nefes almakta zorlanacaksın, sınanacaksın...! Kolay mı öyle güneşte kavrulmadan, değirmende un olmak... Un olmak ekmek olmak kolay mı öyle... Değirmen taşında ezilmeden elden ele yoğrulmadan, ataşlarda yanmadan oluvermek. Kolay mı öyle sınavı geçmek.

Yürüdüğün yol senin yolundur. Ne bir dost, ne bir yoldaş bu yolun yolcusunu döndüremez. Sen, kendinden emin adımlar atarken, bu yolun sonunu bilemezsin. Sapaklara da sapsan, yol ayrımlarına da sapsan, ne var ise senin yürüdüğün yoldadır. Öyle ise kimse yolun sonunun nasıl biteceğini bilemez. 

Şemş-i Tebrizi ne demişti hatırlayalım. “Kader; yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir.”  O halde güzergah bellidir.  Ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Yolcu yoldaştan değil, yoldan bilmeli başına gelecekleri.

Öyle ise biz yolumuza devam etmeliyiz. Yolumuz ayrımlar da olsa, çıkmazlar da olsa yolun tamamı bize aittir. Güneş bugün batsa da elbet yarın doğacaktır. İmtihan ağır, yol çetin, devran kötü... Dikenle uğraşacak vakit değildir.  Diken de batsa ayağımıza, taşlar da çıksa yolumuza devam etmeliyiz...

Başımıza yolda ne geleceğini bilemeyiz. Bu yolda yürürken vicdanımızı da kalbimizi de yanımıza alıp yürümeliyiz. Yürüdüğümüz yolda kalbimiz de vicdanımız da temiz ise ayağımıza takılan dikenler de taşlarda gelecek olan güzelliklerin habercisi olacaktır. Acı bizi yoğurur ve olgunlaştırır.

Yol bu; bilir mi üstünde kimin yürüdüğünü... Kalbimiz kırılsa da, yanlışa uğrasak da yürümeye devam etmeliyiz. Yoldaşımıza dikkat etmeli, iyi seçmeli ve yürümeye devam etmeliyiz. Hiç kimse tek değildir. Herkesin mutlaka bir yoldaşı vardır. Kimine görünür, kimine görünmez. Kimine maddi, kimine manevi yoldaş bulunur bu yolda... Yoldan çıkmadan yola çıkmak gerek. Ne gelirse başa yoldaştan değil, yoldandır.