3.

Muharremim, sitem etmişsin, kendi kendince.

Bilmez sayma, beni.

Ben ne rector ne decan olmayı arzuladım.

Dediğin o müderrislik kalmadı, bilmen lazım.

Şu prof yetiştiren proflar , " Ordinaryus" denilen.

Biz, ŞEHİR ARAŞTIRMALARI MERKEZİ adına, şehrine vefada kusursuz insan yetiştirmeye ömrü adadık.

Bak, Muharremim, ben rector olamam ki bölge papazlığı manasını taşır, decan ise mahallenin papazı anlamındadır.

Şimdi  üniversiteler kilise midir ki bu unvanı almak için kalan ömrü heba edelim?

Geçen biri üzgün duruyordu, biraz boynu bükük:

- Yahu arkadaş, gittim baktım, kabir taşında profesör yazılı. Lan oğlum, ölüp gidenin kabrine bu saygısızlık olur mu? Hakaretin daniskasıdır, bu.

Alttan alıp sakinleştirme moduna getirmek istedim:

- Belki vasiyetidir, kardeşim...

Muhattabım, sakinleşir gibi oldu:

- Yok, be Hocam, o profesör değil, ordinaryus idi.

Buyrun, burdan yak!..

Yazılsa ne olur yazılmazsa ne olur, Muharremim?

Yani bölge papazlarının üst yönetim kurulu başkanı mı?

Tenzih ederiz, görevini hakkıyla yapanları...

Prosedüre göre profesör, Fransızca'da bildiğimiz Ingilice'deki teacher...

Arapça'da muallim...

Farsca'da huace...

Bizim ilk okulda öğretmen, orta- lise- üniversite bazın da Farsça'dan yürütülen hoca.

Ne hocası demeyin?

Bir televizyon dizisinde " Hoca camide hoca camide"  repliği vardı, bir komedyenin senaryosunda.

Hocayı Cami Imamı sanma gafletine düşen, Farsça karşılığının öğretmen olduğunu bilmezmiş, demek ki?

Muharremim, eskiden " iş adamı " denirdi.

Şimdi "iş insanı" deniliyor.

Kadın gözetilerek iş insanı deniliyor.

Öğret-men !..

" men" erkek ise, hanımefendi hocalara ne denmeli, öğretmen karşılığı olarak?

Muharremim, bizim dil alanında uzmanlığı bilirsin, en azından. Bir kaç dil biliriz. Mesela kedi' ye niçin "cat" denir, bebeğe " baby"  gibi?

Women mi, misis mi, bayan mı,  hatun mu,  hanım mı?

İşte o dönem ayrıcalık yapılsaydı, iyi olurdu.

" Müdür Bey" deriz, bu gün.

Daha önce ıdare eden kadın ise, " Müdire" denirdi.

Nerde bu nezaket, letafet ve zerafet!...

Okul Müdürü gel, git, in, çık!..

" Müdür" denince herkes pos bıyık beklemesin.

Gelelim, konu edindiğimiz mevzuuya.

Belden aşağı vurmak için Farsça kelime olan " Huace", " Hoca" olarak topluluğa namaz kıldıran, çocuklara alfabe ve Kur 'an öğreten kişi olarak bilinir, çok önce.

Âlim, fazla kullanılmaz. Ki âlim kimse, hoca yetiştirendir.

Bir dostumuz ikide bir kendisini tanıtırken " Emekli İmam" der.

" Yahu hoca, bu ne iş? Imam, emekli olamaz. Jubilesini yapan kişi kendisine "Eski Futbolcu " der mi? Sen, emeklisin de aldığın tekaüd maaşı. Kurumdan tekaüde ayrılman gerekmez." dememiz, beyhude.

İmam, topluma yok gösteren idi, liderlik yapandı, önder olandı, asayişin teminatı, ahlâkın timsali, iyiliğin sembolü, kötülerin korkulu rüyası  çocukla çocuk büyükle büyük idi.

Şimdi " Emekli" modunda, 3600'ü bekleyen biri tarzında.

Ben kendimi " Emekli Eğitimci" olarak takdim etmem ki.

Değil mi, Muharrem?

Emekli olan ıskartaya mi ayrılır?

Neyse Muharrem, bizim şakalarımız, esprilerimiz biraz soğuk, yanlış yorumlanmaya sözümüz.

Bizde emekli, o işin ustası ve pîri olmaktır.

Emekli, hastalıklı- hapşıran- yaşlı insan imajını hayale getirir:

- Bastonlu Ahmed Efendi...

- Suyabastı Ayşe Kadın...

- Tespihhabbesi Cücük Şahin

Ne bileyim, isimler uzar da kısalmaz.

Konuya tekrar dönelim.

" Hoca camide camide!.." diyenler, " Öğretmen camide camide" dediğinin farkında mıydı?

Amuda kalkıp saygısını bize kimseler dile getirmesin.

Bizim, işimiz belli, kârımız ortada.

"Unıvercıty " yerine " Üniversite"  diyenler, tedrisatın müderrisler eliyle yürütüldüğü medreselere ne denli düşman!..

Elbette herkesin anladığı dilden kimi kelimelerin karşılığı bulunmalı.

Anadilimize diğer dilllerden gerekmedikçe kelime girmemeli...

Şimdi de academic unvanlar moda, akademisyenlik tanıtımda trend!..

Biliyorsun, bu işleri sevmediğimi.

Muharrem, şu cübbelerle kepler neyin nesi?

Soran oldu mu, hiç?

Ben hazzetmedim, doğrusu.

Avukata cübbe, doktora cübbe, akademisyene cübbe!..

Rektör ve dekan ne anlam taşır, bu benim buluşum değil.

Doçent, Asistan ...

Onları da sen bul, Muharremim.

Ben yoruldum, her gün yazmaktan.