İnsanlık bugün çetin bir sınav veriyor. Yahudisi, Hristiyan’ı, Müslüman’ı, insanım diyeni! Öyle bir sınav ki soruları cevapsız kalmış! Öyle bir sınav ki canıyla sınanmakta insanlar! Korkunç bir sınav! Öyle korkunç ki bu sınav; dünyada ancak Firavun “çocukların boğazlanması sınavı”na  tabi tutmuştu... O zaman da Ebeveynler çocuklarının canıyla sınanmıştı! Şimdi o günkü mağdurlar, Gazze’nin ebeveynlerini çocuklarıyla sınava tabi tutuyorlar! Bu sınav başka sınavlara benzemez... Öyle bir sınav ki telafisi yok... “Bu defa sınavı veremedim, bir dahaki sefere çalışır veririm, diyecek bir sınav değil ki... Tekrarı yok bu sınavın! Dönüşü yok bu sınavın... İnsanın insanlığıyla sınavı... İnsanın vicdanıyla sınavı... İnsanın acımasıyla sınavı... İnsanın uygar oluşuyla sınavı...

Bu sınavda Yahudiler başarısız oldular... Bu sınavda Hristiyanlar başarısız oldular... Bu sınavda Müslümanlar başarısız oldular...

Ey Hristiyanlar, havarileriyle insanlık düşmanlarına karşı direnen kahraman Hz. İsa’yı (a.s) anımsayın!

Ey Museviler, Firavun’un karşısında Hz. Musa’nın (a.s) kahramanlığını anımsayın!

Ey İnananlar, gemi mimarı Hz.Nuh’un (a.s) deli dalgalar arasında oğul acısıyla sınavını anımsayın!

Ey Hanif dinine inananlar, Hz.İbrahim’in (a.s) Nemrut’a rağmen cesurca putları kırmasını anımsayın!

Ey Müslümanlar, Hz.Muhammed’in (a.s) Bedir’de kural tanımazlara karşı gösterdiği dayanma gücünü anımsayın!

Derdimiz çok, hangi birine yanayım?

Dinamitlenmiş Müslümanların birlik ve beraberliğine mi yanayım?

Bağdat tembeli gibi ağacın altında yatıp rüzgar essin de yukarıdan bir armut ağzıma düşsün diye bekleyen Müslümanların tembelliğine mi yanayım?

Batının çalışıp ilerlediği, bizlerin de “bir lokma bir hırka” deyip Rehberimizin: “Düşmanın silahıyla silahlanın!” (”Sizi sevmeyenlerin çalışmasına karşılık siz de canla başla çalışın!” dediği halde; bizlerin de tembel tembel yatıp süs, zevk ve eğlence peşinde koşarak o arada Batı’nın (düşmanın) çalışıp ilerlemesi ve kalkınması karşısında eksiklenip aşağılık kompleksine kapılmamıza mı yanayım?

Ey ümmet-i Muhammed! Ne olursunuz, uyanalım ve kendimize gelelim! Çalışalım, çabalayalım, çağdaşlarımız gibi donanalım ve düşmana yalakalık yapmayı bırakıp ayaklarımız üzerinde durmayı öğrenelim, yeter artık!

Yoksa bugün İsrail, yarın ABD, ileride bir başka sergerde kafamıza vurup elimizdeki ekmeğimizi almaya çalışacak! Baksanıza, tehlike çanları çalıyor! Evanjelistlerin beklediği armageddon ve İsrail’in va’delmiş topraklar hayali yaşıyor, unutmayın!

               SİTEMKAR ŞAİR

Saplıyor delik acımasız, deşik bağrımıza hançeri,

Paramparça eder bu, adamın yüreğini!

Göz izliyor cılızların cılız vahşetini,

Bebeklerin kol, kafa, el, ayak izlerini!

Kardeşiz, aynı kemikteniz, aynı etten,

Yumuşamıyor yüreğimiz aynı çelikten?

Sızlamalıydı kardeşler yüreğimiz,

Bükülmemeliydi böyle tez kolumuz,

Paslanmamalıydı kafeste vicdanımız?

Yer ettti yüreğimizde ölüm korkusu!

Esir etti bizi elden gider çıkar korkusu!

Olsaydı viran yurdumuzda İbrahimler,

Kaçardı bu Nemrutların uykusu...

Yaşamadığı için Musalar gönlümüzde,

Cirit atıyorlar meydanda Firavunlar!

Ömerler çıkmadığı için sahraya!

Yetişmiyor kolumuz şimdilerde Aksa'ya...

Doğurmaz oldu anneler Selahaddinleri!

Ak Deniz'in kırmızıya bulanmış gemileri!

Akıyor bugün kırmızı Nil, parçalıyor sineleri!

Başı dumanlı Tur'un, görünmüyor ateş- i Musa!

Bağrı yanıkların sesi çınlıyor kanlı ovada:

Eyne Ömer?

Eyne Selahaddin?

Eyne Şeyh Said?

Eyne ümmet?

Eyne ordu-yu humayunuyla Süleyman?

Eyne Müslüman?

Eyne insan?

                                Mehmet Şerif Cebe