Okullar, açılıyor, bu gün.

Geçen hafta okula başlayacak 1. Sınıf öğrencilerinin uyum-adaptasyon eğitimi vardı.

Bu hafta okulların açılmasının ilk günü.

Her okul, eğitime ve öğretime hazırlığını yapmış ya da yapmakta.

Kayıt parası yine gündemde.

Kimseler zorunlu değil, der.

Gönüllülük esas.

Okul Âile Birlikleri var, eğitime ve öğretime veli bazlı destek sunan teşekkül.

Başkanlar, nasıl seçiliyor, bilen yok.

Bir kuralı var mı?

Başkan seçilecek kişinin okulla bağı nedir?

Üniversite mezunu mu?

Lise mezunu mu?

Emekli öğretmen mi?

Bir ölçüsü var mı, Okul Aile Birliği Başkanı olmanın?

Başkan seçilen birinin okula yakın kırtasiye sahibi olması imkân dahilinde mi?

Okul araç- gereci pazarlayan biri başkan seçilebilir mi?

Temizlik malzemesi satıcısı başkan olabilir mi?

Bunlar olmuş ya da olması muhtemel durumlar.

En önemlisi bir öğrencinin velisi olma şartı var, bilinen.

Öğrenci velisi olduysan başkan olmak mümkün.

Kayıt ve malzeme bedeli, sınıf öğretmeni ya da sınıf seçiminde birkaç tık farklı.

MEB, okulların tüm ihtiyacını karşıladığını belirtir, her yıl.

Ders kitapları ücretsiz, zaten.

Bu ders kitapları yetersizse kaynak yardımcı ders kitapları neyin nesi?

Kimse anlamıyor, çözemiyor, meseleyi.

Her yıl milyonlarca açılmamış kitap, dönüşüme veriliyor.

Beş yıllığına okutulan kitaplar, okulda depolansa, öğrenci velisi  kitapları zimmetle alsa...

Bu zinhâr uygulanmıyor, öğrenci sayısınca kitap basılıyorsa alınacak.

Askerlikte asker, tayinini alır, yemezse çöpe gider, misali.

Ders kitapları, kilosu birkaç liraya kâğıt toplayıcılarına ekmek parası olarak geri dönüyor.

Tasarruf tedbirleri, isrâf diz boyu.

Kılık kıyafet tespitinde Okul Âile Birliği karar alır, okul armalı giysiler mecburî.

Aynı fiyata armasız ve aynı renkte bir kıyafet, 500 TL iken, armalı olan iki-üç katına çıkıyor.

Keşke tek tipi tamamlayan ayakkabı da olsa, bu kararda.

Düşünün serbest kıyafete dònüş yapılan okularda askerî mantık.

Bunun sebepleri belli mi?

Okula gelir mi?

Okula klima mı?

Fiyattan % oran mı?

Bu Mili Eğitimi bağlar.

Çoğu okul kapısında servisler var.

Adres uyduran âileler, çocuklarını bu okullara gonderir.

Resmîyette eviyle okul arasında cadde ya da sokak bulunan çocuğunu 150 metre yakında bulunan okula gönderemez, iki kilometre uzaklıktaki okula kaydetme zorunda kalır.

Adres mecburiyetiyse Milli Eğitim'e bağlı bu okullarda farklı adreslerden öğrenci nasıl kaydedilir?

Kimi kurslarm dershanelerin boş durduğu yok.

Nihayetinde okul, ana malzeme kaynağı.

Okulda eğitim ve öğretim alamayanı kurslarla dershaneler yetiştiriyorsa okullara ne gerek var?

Dershanelerin ve kursların reklâm panolarında birinci olan öğrenciler, iyi okul ve üniversite kazananlar hep kendilerinin eseri.

Dershane ve kurs öğretmeni, kurumun kadrolu öğretmeniyse mesele yok.

Okulda Milli Eğitim Kadrolu öğretmen, Dershanede Öğretmen aynı kişiler, çoğunlukla.

Milî Eğitim'in yapısı bu.

Herkes bunu bilmiyor değil, hatırlatmak bize düşüyor yine.

Gazetecilik çok zor meslek.

Bu zorluklar içinde dememiz, bununla sınırlı mı?

Okur da her şeyin farkında.

Bilinsin, istedik.